Trudno być opanowanym jak się próbuje napisać recenzje do takiego dziadostwa i paździerza. Po prostu tragedia, niezrozumienie mechanizmów historycznych, błędne tezy odnośnie możliwości Niemiec podczas II WŚ to tylko igiełka w tajdze iglastych drzew kretynizmów zawartych w tej książce.

Autor nie rozumie, że zwycięstwa Niemiec to efekt przewagi gospodarczo-militarnej nad wszystkimi rywalami do 1940 roku oraz w kategorii operacyjnej, sprawna współpraca broni połączonych oraz stosowanie reguł nowoczesnego pola bitwy. Pomijam jednak już to...

Podam dwa przykłady merytorycznych błędów, odnoszące się akurat do Polski:

"Polska armia znalazła się w okrążeniu już pierwszego dnia(...)" - to jest zupełna nieprawda. XIX Korpus Pancerny oraz XXII Korpus Pancerny spotkały się 16 wrześnie pod Chełmem i to domknęło pierścień okrążenia.

"(...) 9. Dywizja Pancerna przedarła się przez granicę i dotarła do nich 13 maja 1940 roku, przełamując dalszy opór. Tego samego dnia Niemcy dokonali jednej z pierwszych zbrodni II wojny światowej: ich samoloty zasypały bombami niebronione centrum Rotterdamu" - to już podchodzi pod jakiś paragraf, chyba że zabijanie np. Polaków w Wieluniu, akcja AB, niszczenie Warszawy, rozstrzeliwanie jeńców nie jest zbrodniami wojennymi....

Nie może być gorzej.

Trudno być opanowanym jak się próbuje napisać recenzje do takiego dziadostwa i paździerza. Po prostu tragedia, niezrozumienie mechanizmów historycznych, błędne tezy odnośnie możliwości Niemiec podczas II WŚ to tylko igiełka w tajdze iglastych drzew kretynizmów zawartych w tej książce.

Autor nie rozumie, że zwycięstwa Niemiec to efekt przewagi gospodarczo-militarnej nad...

Książka dobra ale mogłaby być lepsza. Początkowo bardzo mnie wciągnęła bo uwielbiam II wojnę światową ale w trakcie czytania entuzjazm malał. To głównie zasługa narracji autora, który ma podręcznikowy charakter. Brakuje jej odrobiny fabularyzowanych wątków tak jak u Wołoszańskiego. Fabuła się na głównych błędach strategicznych Hitlera od ataku na zachód w 1940 zaczynając, na obronie Berlina w 1945 kończąc. Brak w niej pozostałych aspektów związanych ze strategią jak polityka i wywiad. Bevin nie wspomina również o udziale Polaków (ale mnie osobiście to nie przeszkadzało). Znalazłem również kilka nieścisłości. W jednym z rozdziałów autor opisuje odbicie Mussolliniego przez Otto Skorzennego wspominając atak na hotel Campo Imeriali na zboczach góry Gran Sasso, a prawdziwa nazwa tego hotelu to Campo Imperatore. Bevin również stanowczo stwierdził, że końca III Rzeszy nie przeżył Martin Borman. Jego śmierć nie została w 100% potwierdzona przez historyków. Przeciwnie, wiele osób uważa że przeżył wojnę i uciekł do Ameryki Południowej (jak Mengele). Cześć osób nawet twierdzi, że mógł zostać ewakuowany przez Rosjan bo był sowieckim szpiegiem. Książka dla fanów tematu.

Książka dobra ale mogłaby być lepsza. Początkowo bardzo mnie wciągnęła bo uwielbiam II wojnę światową ale w trakcie czytania entuzjazm malał. To głównie zasługa narracji autora, który ma podręcznikowy charakter. Brakuje jej odrobiny fabularyzowanych wątków tak jak u Wołoszańskiego. Fabuła się na głównych błędach strategicznych Hitlera od ataku na zachód w 1940 zaczynając,...

Przyznam, że niezbyt przychylam się do toku myślowego autora książki, który uważa że Hitler powinien unikać silnych przeciwników, gdyż dopóki atakował słabsze państwa to odnosił sukcesy. Przecież jemu chodziło o panowanie nad światem, więc prędzej czy później musiał i zmierzyć się z najpotężniejszymi rywalami. Miał niby naiwnie czekać aż same go zaatakują? I tak początkowo wyprzedził uderzenie Stalina atakując Związek Radziecki. Mimo ostatecznej porażki przecież początkowo spore sukcesy odnosił na froncie wschodnim. Gdyby tylko pokornie czekał nawet tego by nie było...

Zresztą sam tytuł książki myślę, że jest nietrafny. Hitler ze swoją bzdurną ideologią, zbrodniami, komorami gazowymi itp. nie mógł wygrać wojny. Obojętnie od ilości sukcesów prędzej czy później w podbitych krajach wybuchałyby powstania, ruch oporu itd. A może by i w samych Niemczech znaleźli się patrioci co by Adolfa wcześniej zlikwidowali dostrzegający to nazistowskie szaleństwo.

Przyznam, że niezbyt przychylam się do toku myślowego autora książki, który uważa że Hitler powinien unikać silnych przeciwników, gdyż dopóki atakował słabsze państwa to odnosił sukcesy. Przecież jemu chodziło o panowanie nad światem, więc prędzej czy później musiał i zmierzyć się z najpotężniejszymi rywalami. Miał niby naiwnie czekać aż same go zaatakują? I tak początkowo...

Pozycja interesująca. Autor przeprowadza ciekawą analizę błędów popełnionych przez Hitlera i roztacza przed czytelnikiem szereg potencjalnych scenariuszy- co by było, gdyby do błędnych posunięć nie doszło. Odejmuję jednak dwie gwiazdki za dosyć naiwny i infantylny język (być może to wina tłumacza, nie wiem) oraz za kilka błędów rzeczowych i przekłamań. Nie mniej jednak, warto sięgnąć po tę pozycję, choćby po to aby poznać alternatywny rozwój wydarzeń. Mało kto zdaje sobie sprawę, jak niewiele brakowało abyśmy dzisiaj rozmawiali po niemiecku ;)

Pozycja interesująca. Autor przeprowadza ciekawą analizę błędów popełnionych przez Hitlera i roztacza przed czytelnikiem szereg potencjalnych scenariuszy- co by było, gdyby do błędnych posunięć nie doszło. Odejmuję jednak dwie gwiazdki za dosyć naiwny i infantylny język (być może to wina tłumacza, nie wiem) oraz za kilka błędów rzeczowych i przekłamań. Nie mniej jednak,...

Powiem szczerze. No mógł skurczybyk to lepiej rozegrać. Autor fajnie przedstawia dane, które uzasadniają "szanse".

Powiem szczerze. No mógł skurczybyk to lepiej rozegrać. Autor fajnie przedstawia dane, które uzasadniają "szanse".