Od kilku lat twórczość Howarda P. Lovecrafta przechodzi istny renesans. Na rynku ukazują się kolejne wydania i wznowienia jego twórczości, a wielu znanych i uznanych pisarzy czy twórców popkultury inspiruje się w swoich dziełach mitologią stworzoną przez Samotnika z Providence. Nic więc dziwnego, że Eugeniusz Dębski zdecydował się luźno nawiązać w swojej powieści do Cthulhu.

Moherfucker. HELL-P to pierwszy tom cyklu o Kamilu Stochardzie, nieszablonowym (jakie to pojemne słowo!) pracowniku Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Aspirant zostaje wysłany na przymusowy urlop i jednocześnie otrzymuje zadanie opieki nad tajemniczym amerykańskim agentem. Sprawa okazuje się mieć drugie (a nawet trzecie) dno, ponieważ zadaniem kolegi ze Stanów Zjednoczonych jest likwidacja guimonów, odprysków potwornego Cthulhu, który okazuje się być czymś więcej niż tylko wytworem umysłu pisarza. Obaj agenci podróżują po całej Polsce próbując jak najlepiej wykonać to zadanie.

Cała fabuła powieści zamyka się w jednym słowie: eksterminacja. Kamil i Jerry biorą udział w kolejnych jatkach guimonów, a w przerwach między nimi Polak opisuje swemu amerykańskiemu koledze polskiego pochodzenia obecną sytuację w kraju i panujące nastroje (akcja toczy się około 2008 roku). Powieść Dębskiego zawiera wiele odniesień i aluzji do ówczesnej sceny politycznej, a autor, ustami swych bohaterów, komentuje między innymi rosnące zainteresowanie Radiem Maryja i jego założycielem, nie szczędząc przy tym czytelnikowi ostrych słów i komentarzy.

Cechą charakterystyczną HELL-P jest właśnie ostry, wręcz wulgarny język. Na początku lektury nie jest on jeszcze tak widoczny i uciążliwy, jednak z każdą kolejną stroną zaczyna coraz bardziej drażnić i irytować. Nawet zastosowanie narracji pierwszoosobowej nie usprawiedliwia takiego doboru słownictwa, tym bardziej, że wiele z tych wulgaryzmów jest po prostu niepotrzebnych. Denerwuje to tym bardziej, że główny bohater wydaje się osobą wykształconą i elokwentną, a częste „rzucanie mięchem” po prostu nie pasuje do jego wizerunku. Przez taki język sama niezbyt skomplikowana fabuła zostaje przesunięta na dalszy plan, a pierwsze skrzypce zaczynają grać ordynarne dowcipy i koszarowe słownictwo. Szkoda, ponieważ początek powieści (i ta wspaniała klimatyczna okładka nowego wydania) zapowiadał nieszablonowe podejście do tematu i „ucztę” dla wielbicieli Cthulhu.

Ciąg dalszy znajdziecie tutaj: http://geek-woman.blogspot.com/2015/01/moherfucker-hell-p-eugeniusz-debski.html

Od kilku lat twórczość Howarda P. Lovecrafta przechodzi istny renesans. Na rynku ukazują się kolejne wydania i wznowienia jego twórczości, a wielu znanych i uznanych pisarzy czy twórców popkultury inspiruje się w swoich dziełach mitologią stworzoną przez Samotnika z Providence. Nic więc dziwnego, że Eugeniusz Dębski zdecydował się luźno nawiązać w swojej powieści do...