Trzecia część Trylogii Bogów, a może Boskiej Trylogii? Dla jednych na pewno, dla drugich mniej. Zresztą, nie można tego nazwać trylogią, gdyż pełna historia Michaela Pinsona rozgrywa się łącznie w pięciu książkach, zaczynając od Tanatonautów. Tajemnica Bogów wieńczy jego naprawdę długą podróż życiową. Nie będę zdradzał, ani streszczał fabuły, bo ani sam tego nie lubię, ani to nie ma sensu, jedynie wypełnia pole tekstowe.
Sama książka jest ciekawym zakończeniem przygód Michaela - to już napisałem. Jednak jest to nie tylko saga o ludziach przechodzących kolejne stadia świadomości i poznania rzeczywistości. Gdyby skupiała się tylko na tym, byłaby kiepską historyjką nie wartą czytania. To, co zmienia obraz książki, to umiejętnie wplecione przez autora rozważania. O czym? Właściwie o wszystkim. Życiu, powstaniu życia, wpływie innych ludzi na nasze życie (Tanatonauci), losie i perypetiach życiowych, które musimy pokonywać (Imperium Aniołów), o tym, jak nie łatwo jest stworzyć coś i sprawić, by działało, tak jak chcemy (Szkoła Bogów), o losach kolejnych pokoleń, które żyją na naszej kochanej planecie, a jako że nie jest ona wszechbogata, rywalizują oni ze sobą [w ujęciu Raula Razorbaka - to naturalne; w ujęciu Michaela - to niezwykle głupie, a lepsza byłaby współpraca) (Oddech Bogów). Tajemnica Bogów traktuje zaś o samoświadomości, pokazuje że warto wznosić się ponad to, co codzienne i typowe, w poszukiwaniu ostatecznego sensu życia. Wszystkie części traktują też o najważniejszej sile wszechświata: Miłości. Nie tylko kobiety z mężczyzną, lecz także tej szerszej, międzyludzkiej.
To wszystko to trzecia warstwa książki i całej serii. Pierwsza to ciekawe perypetie trochę nieporadnego Michaela. Drugie to udzielenie możliwych odpowiedzi na pytania: czym jest śmierć? czy ktoś kieruje naszymi działaniami? czy istnieje Bóg? A jeśli istnieje, to po co to wszystko stworzył? Czy nie mógł zrobić tego lepiej?

Warstwa druga i trzecia są bardziej wartościowe od pierwszej. I znacznie wzbogacają historię, gdyż zmuszają czytelnika do myślenia. ZA to duży plus.
Minusy? Postać Michaela - irytująco nieporadny, wygląda jakby miał wieczne szczęście w działaniu. Momentami nie zachowuje się jak facet, tylko jak ciamajdowata łajza. Ja wiem, dzisiaj większość facetów jest taka - takie czasy. Jednak wolę w powieściach postaci bardziej idealistyczne, by pokazywały do czego mamy dążyć. Rzeczywistość mam dookoła siebie, wystarczy jej aż zanadto.
Dodatkowy mały minusik: Scena z Hadesem. Najautentyczniejsza, częściowo cyniczna postać, która najrealniej postrzega rzeczywistość i ma najtrafniejsze wartości. Nie wiem czemu została wyklęta przez bohaterów. Może dlatego, że Prawda w Oczy Kole? Jednak sam Hades genialny, podobnie jak Zeus w Oddechu Bogów, więc to de facto plus.

Polecam poczytać. Książka lekka, szybka, wciągająca, wartościowa, a jednak masz po niej ochotę zaszyć się w klasztorze i dogłębnie rozważyć rzeczywistość.

Trzecia część Trylogii Bogów, a może Boskiej Trylogii? Dla jednych na pewno, dla drugich mniej. Zresztą, nie można tego nazwać trylogią, gdyż pełna historia Michaela Pinsona rozgrywa się łącznie w pięciu książkach, zaczynając od Tanatonautów. Tajemnica Bogów wieńczy jego naprawdę długą podróż życiową. Nie będę zdradzał, ani streszczał fabuły, bo ani sam tego nie lubię, ani...