Jak w najprostszy sposób ocenić czy książka z danego cyklu ci się spodobała? Wystarczy zmierzyć poziom irytacji związany z brakiem kolejnej części. Po przeczytaniu ostatniej strony Tańca ze smokami powiedziałem sobie, że nigdy w życiu nie zacznę żadnej sagi, cyklu, serii, która nie będzie miała jasno określonego początku i zakończenia. Dlaczego zatem uległem i dałem „zmieszać się z Błotem”? Wydaje mi się, że nie dawałem tej historii większych szans. Ot, przeczytam i zapomnę lub porzucę ją bezceremonialnie w połowie mówiąc „kończ waść, wstydu oszczędź” Myślałem, że bardzo dobre wydanie od strony graficznej ma na celu odciągnąć uwagę od kiepskiej jakości treści. Jednak w swym roztargnieniu zapomniałem o niegdysiejszej fascynacji między innymi I wojną światową. Zapomniałem również o tym, że cały czas siedzi we mnie coś z małego chłopca wychowanego na filmach typu: Parszywa 12, Działa Navarony czy seria o Bondzie na Gwiezdnych wojnach kończąc. Chyba to najbardziej wpłynęło na to, że książka mnie wciągnęła i pochłonąłem ją w mgnieniu oka. Nie jest to literatura, która zmusza do refleksji nad bezsensownością wojny, nad je brutalnością. Możliwe, że odrobinę się stara lecz nie to jest clou programu. Akcja pędzi od jednego załomu transzei do kolejnego. Krew zmienia ziemię w błoto, gaz wypiera powietrze do oddychania, a trup ściele się gęsto. Brniemy przez to wszystko z oddziałem kompanii karnej na której czele stoi kapral „Herr Kapitan” Reinhardt. To on przykuł moją uwagę. Tajemniczy, diablo inteligentny i oszpecony paskudną raną na twarzy, którą skrywa pod srebrną protezą. Takie połączenia Dartha Vadera z Admirałem Thrawnem z sagi gwiezdnych wojen. Jeśli do tego dodamy kompanijny wachlarz straceńców mamy przepis na idealną historię do sfilmowania a la wcześniejsze tytuły czy bękarty wojny. Jest tu akcja, trochę patosu (tyle ile trzeba), bohaterzy doktórach idzie się przywiązać. Jeżeli szukasz czegoś poważnego i z przesłaniem to Stalowe szczury omiń szerokim łukiem, jeśli zaś szukasz rozrywki w czystej postaci i jesteś fanem starych amerykańskich filmów wojennych to jest to pozycja dla ciebie.

Panie Gołkowski. Dziękuję za obudzenie tego małego chłopca!

Jak w najprostszy sposób ocenić czy książka z danego cyklu ci się spodobała? Wystarczy zmierzyć poziom irytacji związany z brakiem kolejnej części. Po przeczytaniu ostatniej strony Tańca ze smokami powiedziałem sobie, że nigdy w życiu nie zacznę żadnej sagi, cyklu, serii, która nie będzie miała jasno określonego początku i zakończenia. Dlaczego zatem uległem i dałem...