Pojawienie się nowej serii Mulla nie napawało mnie jakimś wielkim optymizmem. No bo dobra- wiedziałam, że przeczytam (i że przy okazji odświerzę Baśniobory których fabuła gdzieś mi wyparowała), z drugiej jednak strony jest to kontynuacja po latach. A jak się kontynuacje po latach mają do oryginałów każdy z nas wielokrotnie się przekonał.
Jak to często jednak bywa, prawda leży gdzieś po środku a ,,Smocza straż'' mimo, iż do ideału jest jej daleko stanowi dobrą pozycję i zapowiada ciekawą serię.
Według mnie ,,Smocza straż`` dobrze zaczęła swój cykl i ma ogrom plusów. Uno- nowi bohaterowie są całkiem... fajni, jakby to ujął autor w notce. Zarówno kuzynostwo Kendry i Setha, jak i Maleńkiego Bohatera czy smoka Dromadusa uważam za postaci całkiem dobrze skonstruowane. Załoga Twierdzy Czarnodół, do której młodzi Sorensonowie przyjeżdżają by pełnić rolę opiekunów rezerwatu, również wydaje się być złożona z ciekawych indywiduów, w powieści nie ma jednak dla nich zbyt dużo miejsca i bliżej (choć nie za blisko) poznajemy zaledwie kilku pracowników. Pomysł niemych mówiących koni, czytujących Jane Austen także był interesujący, a Glorię i Szlachcica już po kilku stronach zaczęłam darzyć ogormną sympatią. Mam nadzieję, że Mull ich nie uśmierci.
Fabuła jest bardzo przyjemna i choć na początku przypomina bardziej pierwszą część wcześniejszego cyklu, pod koniec zmienia się w sytuację prawdziwie hardcorową porównywalną do tych z ostatnich tomów. I to się ceni. Poza tym bardzo podobał mi się pomysł obsadzenia rodzeństwa na wysokich stanowiskach, dzięki czemu możemy lepiej poznać zasady rządzące rezerwatami. No i są smoki a te jak wiadomo wszystko czynią bardziej epickim. Doceniam także fakt, iż wszystko co w tej ksiażce się dzieje, ma jakiś głębszy sens i wynika z wydarzeń mających miejsce w poprzednich tomach. Niby oczywiste a było problemem np. teatralnego sequela Potterów(tak wiem, że nie pisała tego Rowling, niczego to jednak nie zmienia).
Co do stylu... w ogóle się nie poprawił. Jestem nawet skłonna powiedzieć, że jest gorzej. Sądzę jednak, że fani ,,Baśnioboru'' raczej już się do niego przyzwyczaili i nie sprawi im on najmniejszych trudności.
I podsumowując- ,,Smoczą Straż'' polecam każdemu kto lubi ,,Baśniobór''. A jeśli jesteś zainteresowany, a wyżej wspomnianego nie czytałeś- zrób to przed porwaniem się na sequel. Więcej zrozumiesz, przeczytasz pięć książek podobnej do tej, a na koniec jeśli przebrniesz przez nie z uśmiechem na ustach (czyli mniej, więcej jak ja) ,,Smocza straż'' wyda Ci się sześć razy lepsza niż gdybyś tego nie zrobił. No bo sentyment i takie tam.

PS: W końcu są elf... Świetny Lud jest. No i fajnie. Brakowało elf... Świetnego Ludu.

Pojawienie się nowej serii Mulla nie napawało mnie jakimś wielkim optymizmem. No bo dobra- wiedziałam, że przeczytam (i że przy okazji odświerzę Baśniobory których fabuła gdzieś mi wyparowała), z drugiej jednak strony jest to kontynuacja po latach. A jak się kontynuacje po latach mają do oryginałów każdy z nas wielokrotnie się przekonał.
Jak to często jednak bywa, prawda...