Emocje. Zdecydowanie skrajne. Od Arystoteleskiej koncepcji duszy do Hamletowskiej nostalgii. Pytania i myśli filozoficzne, które zachwycają i obnażają. Absolutnie.

Jarosław Mikołajewski to wybitny współczesny poeta, prozaik, także dziennikarz i co ciekawe tłumacz z języka włoskiego. Do tej pory wydał dziesięć książek poetyckich. W 2010 roku za zbiór wierszy „Zbite szklanki” uhonorowany został Nagrodą Literacką Miasta Warszawy. Jest także laureatem nagród literackich imienia: Kazimiery Iłłakowiczówny, Świętego Brata Alberta, Barbary Sadowskiej oraz Nagrody Nowej Okolicy Poetów. W 2012 roku wydał tom wierszy „Na wdechu”.

Wiersze Mikołajewskiego zwykle ocierają się o skrajność emocji i niosą ich tak wielki ładunek, że pod względem majętności przekazu czytelnik ociera się raz to o radość życia a raz to o przeczucia śmierci. Na przemian odbiorca doświadcza Arystoteleskiej melancholii, poprzez dobrotliwość, podniosłość, szczęście, aż do nostalgii barwnie opisywanej swego czasu przez Hamleta.

Autor potrafi epatować uczuciami i na tak olbrzymią skalę hołubi melancholię, że swą ideą potrafi skutecznie zarazić czytelnika. Białe wiersze wykuwają w umyśle czytelnika permanentny smutek, nadając rytm i swobodnie poruszając się po tej skali łącząc słowa tworząc absolutnie fascynujące dzieło. Artes poeticae w formie doskonałej

Szczególnie tytułowy wiersz na tle ponad pięćdziesięciu innych pt. Wyręka skłania do refleksji i głębokich przemyśleń. Przyznaję, że nie byłem gotowy na tak osobliwe zestawienia słów.
Fragment:
…któregoś dnia ojciec się obudził
Poprosił żebym przyszedł
I powiedział że przez noc całą tłukł mnie po pysku
Tak tłustym że fałdy moich policzków
Wchodziły mu między palce
Nie miałem jeszcze wtedy tak tłustego pyska…

…i olśniło mnie że nie bił mi pyska za przeszłość
Lecz za to co zrobię kiedy jego nie będzie...


Jarosław Mikołajewski to poeta niezwykły. Dla wielu jest z pewnością współczesnym Marcusem Tulliusem Cicero zadającym filozoficzne pytania i formułując myśli w tak osobliwy sposób, że traktujemy je jak swoje własne i utożsamiając się z nimi, przyswajamy.

Głoszona przez Mikołajewskiego liryka to przekaz krystaliczny, wielowątkowy, gdzie świadomie ukryta bytuje drwina z własnych myśli, twórczości, osoby. Poezja piękna, ezoteryczna, niehermetyczna, ale błyskotliwa i zaskakująca. Tom Wyręka bez wątpienia należy do tych, które pielęgnują przywołanie obyczajów doskonałej, dawnej, z lekka już zapomnianej liryki.

Emocje. Zdecydowanie skrajne. Od Arystoteleskiej koncepcji duszy do Hamletowskiej nostalgii. Pytania i myśli filozoficzne, które zachwycają i obnażają. Absolutnie.

Jarosław Mikołajewski to wybitny współczesny poeta, prozaik, także dziennikarz i co ciekawe tłumacz z języka włoskiego. Do tej pory wydał dziesięć książek poetyckich. W 2010 roku za zbiór wierszy „Zbite...