Z uwagi na ten sam czas i bohaterów (Bolesław Chrobry, Sigrida-Świętosława, Olaf Tryggvason, święty Wojciech, jomsborscy jarlowie) narzuca się porównanie z "Bolesławem Chrobrym" Gołubiewa. Powieść Grabskiego czyta się świetnie ze względu na wartką akcję i ciekawe postaci, ale wypada w tym porównaniu słabiej. Grabski wpisuje w swoich bohaterów mentalność ziemiańską, chwilami relacje bohaterów i ich emocje to czysty wiek dziewiętnasty. Gołubiew to mistrzostwo stylizacji na wszystkich poziomach, natomiast wydelikacony uczuciowo jarl Bronisz przy swoich olbrzymich barach i żelaznych pięściach robi momentami wrażenie przebierańca. Poza tym jest to kolejny (po księdzu Sadoku) bohater Grabskiego, który ma ambiwalentny stosunek do matki. Mógłby sobie Autor darować. Fałszywie brzmią opisy niektórych realiów, np. że Polacy od duńskich przysmaków woleli "swoją kwaszoną kapustę" - a przecież kapusta przyjechała do Polski dopiero z królową Boną...
Ale i tak czytanie "Sagi" to naprawdę wiele godzin przyjemności. Przy okazji - polecam Gołubiewa.

Z uwagi na ten sam czas i bohaterów (Bolesław Chrobry, Sigrida-Świętosława, Olaf Tryggvason, święty Wojciech, jomsborscy jarlowie) narzuca się porównanie z "Bolesławem Chrobrym" Gołubiewa. Powieść Grabskiego czyta się świetnie ze względu na wartką akcję i ciekawe postaci, ale wypada w tym porównaniu słabiej. Grabski wpisuje w swoich bohaterów mentalność ziemiańską, chwilami...