Ktoś zapytał mnie, jak zamierzam napisać recenzję tej książki. Najprościej byłoby tak:

„Narrator powieści, Henry Chinaski, pochodzi z Niemiec. W jego rodzinnym domu w Ardenach obecnie mieści się burdel. To najlepiej oddaje treść książki.”

Kuszące.
(...)
Nie wiadomo, jak ocenić powieść Bukowskiego. Daremnie szukałam w niej głębszego sensu. Ekshibicjonistyczna szczerość narratora to trochę za mało, jeśli nie wiadomo, czemu ma ona służyć. Doceniam autentyzm, nawet gdy odsłania on wyłącznie męski prymitywizm. Po kilkudziesięciu stronach staje się to jednak monotonne i najzwyczajniej w świecie nużące. Podobnie z wulgaryzmami, które – nadużywane – przestają spełniać swoją funkcję.
(...)
Seks i alkohol to dla bohatera najlepsze remedia na wszystko („Rosjanie wiedzą to i owo”). Zagłuszają lęk przed życiem, przed ludźmi, przed śmiercią.

„Wszędzie panuje chaos. Ludzie po prostu rzucają się na wszystko w zasięgu ręki: komunizm, zdrową żywność, zen, surfing, balet, hipnozę, terapię grupową, orgie, rowery, zioła, katolicyzm, podnoszenie ciężarów, podróże, ucieczkę od rzeczywistości, wegetarianizm, Indie, malarstwo, rzeźbę, pisanie, komponowanie, dyrygenturę, wyprawy z plecakiem, jogę, kopulację, hazard, alkoholizm, wędrówki bez celu, mrożony jogurt, Beethovena, Bacha, Buddę, Chrystusa, transcendentalną medytację, heroinę, sok z marchwi, próby samobójstwa, szyte na miarę garnitury, podróże odrzutowcem do Nowego Jorku, dokądkolwiek… Te fascynacje zmieniają się nieustannie, mijają, ulatują bez śladu. Ludzie po prostu muszą znaleźć sobie jakieś zajęcia w oczekiwaniu na śmierć. To chyba dobrze, że istnieje jakiś wybór.”

Niewesoła to konstatacja, choć znana nam już co najmniej od średniowiecza. Narrator Bukowskiego żyje tym, co przyniesie mu dzień, zadowalając się najprostszymi rozrywkami. W końcu jakie ma znaczenie, co wybierzemy? Miłość jest nieosiągalna, a finał nieunikniony – taki sam dla wszystkich.
Fragmenty recenzji opublikowanej na blogu:
https://zapiskinamarginesie.pl/2018/02/22/w-co-sie-bawic-przed-smiercia/

Ktoś zapytał mnie, jak zamierzam napisać recenzję tej książki. Najprościej byłoby tak:

„Narrator powieści, Henry Chinaski, pochodzi z Niemiec. W jego rodzinnym domu w Ardenach obecnie mieści się burdel. To najlepiej oddaje treść książki.”

Kuszące.
(...)
Nie wiadomo, jak ocenić powieść Bukowskiego. Daremnie szukałam w niej głębszego sensu. Ekshibicjonistyczna szczerość...