Książka na powyżej 8*. Bardzo mi się podobała. Jeden z moich ulubionych autorów. Styl niezmiennie rewelacyjny. No niestety mdławy koniec zepsuł odbiór całości. Ale i tak polecam.

Książka na powyżej 8*. Bardzo mi się podobała. Jeden z moich ulubionych autorów. Styl niezmiennie rewelacyjny. No niestety mdławy koniec zepsuł odbiór całości. Ale i tak polecam.

"Mąż" to lektura bardzo szybka pod wieloma względami, bo z jednej strony autor dwoi się i troi, aby urozmaicić akcję, a całość czyta się z niemałym zaangażowaniem, ponieważ motywacja bohatera jest jak najbardziej zrozumiała. Miłość do żony i potrzeba jej odzyskania. Tu trzeba sobie zadać pytanie: do czego byłbyś zdolny/zdolna, aby ratować osobę, którą kochacie...

Mitch znajduje się w sytuacji, której nie można mu zazdrościć. Telefon od strony żony, ale głos w słuchawce należy do kogoś innego. Porywacz przestawia mężowi swoje żądania. Dwa miliony dolarów. Aby upewnić mężczyznę, że to poważna sytuacja - na jego oczach wykonana jest egzekucja. Nie ma mowy o pomyłce, czy żarcie. Tyle, że Mitch to ogrodnik a suma na koncie bankowym wynosi tak ze dwa zera mniej. W dodatku na miejscu pojawia się policja i stawia niewygodne pytania, a facetowi zakazano cokolwiek mówić. A porywacze zdają się widzieć wszystko...

Nie bez kozery w pewnym okresie twórczości Koontz był stawiany obok Stephena Kinga, bo jego książki mają podobny vibe co pozycje mistrza horroru i dobrze nakreślone tło społeczne. Niemniej "Mąż" to bardziej thriller akcji niżeli standardowa powieść grozy. Choć pojawia się tu kilka postaci, których zachowanie ładnie wpisuje się w określenie: psychopata.

Jedyną opcją pomocy wydaje się tu sięgnięcie do zasobów rodziny bohatera, a ta jest naprawdę zróżnicowana charakterologicznie. Nieźle zafiksowani rodzice, czy brat, którego autor tutaj świetne nakreślił, aby potem ładnie zdzielić czytelnika po głowie pewnymi niuansami. Postacie autorowi wyszły wybornie. Kogo mam polubić, to polubiłem i mu kibicowałem. Kogo miałam znienawidzić, to przez pewne zabiegi nienawidziłem nawet mocniej. A to wszystko dlatego, że naprawdę łatwo tu utożsamić się z figurą męża.

Moja sympatia do tej książki zaskoczyła mnie samego, gdyż ogólnie w strukturze fabularnej pozycja nie jest niczym nowym i stosuje się tu proste zabiegi, a zakończenia można się łatwo domyślić, aczkolwiek nie uważam tej prostoty za minus. Przeciwnie. Koontz dał nam tytuł łatwo przyswajalny, nawet pomimo wtórności, choć sam coś od siebie też potrafi wykrzesać, dzięki czemu są tu obecne zwroty akcji, które pozostawiają czytelnika nieco skołowaciałego.

"Mąż" to opowieść o miłości i potrzebie walki o takowe uczucie. Są tu zaskakujące emocje i wartka akcja, dzięki czemu jest to lektura idealna na jakiś wieczorek i chwilę czasu wolnego, gdyż jak przysiadłem, tak skończyłem czytać. Może po roku nie będziecie pamiętać szczegółów, ale pozostaną pozytywne odczucia.

"Mąż" to lektura bardzo szybka pod wieloma względami, bo z jednej strony autor dwoi się i troi, aby urozmaicić akcję, a całość czyta się z niemałym zaangażowaniem, ponieważ motywacja bohatera jest jak najbardziej zrozumiała. Miłość do żony i potrzeba jej odzyskania. Tu trzeba sobie zadać pytanie: do czego byłbyś zdolny/zdolna, aby ratować osobę, którą kochacie...

Mitch...

Kolejna solidna pozycja autora. Tym razem jest jakoś normalniej, bo pozbywamy się wątków fantastycznych, ale historia nadal rozwija się całkiem znośnie.

Bohater postawiony przed niemożliwym wyzwaniem stopniowo zaczyna odnajdować punkty zaczepienia i mozolnie stawia kolejne kroki by wybrnąć z sytuacji. Fabularnie do czego przywykłem już przy okazji innych książek Koontza dość przewidywalnie, trochę brakowało drugiej strony mimo dość wyraźnej postaci brata i jego roli.

Chyba największą zaletą i jakimś wyróżnikiem dla książki jest to oparcie na przeszłości jakiej doświadcza Mitch i jego rodzeństwo co kształtuje osobowości każdego z nich. Idea pokoju odosobnienia i wszelkich prób pozbawiania wstydu zatrważająca jak i fascynująca daje jakiś dodatkowy punkt w kontrze do przewidywalnego zakończenia.

Kolejna solidna pozycja autora. Tym razem jest jakoś normalniej, bo pozbywamy się wątków fantastycznych, ale historia nadal rozwija się całkiem znośnie.

Bohater postawiony przed niemożliwym wyzwaniem stopniowo zaczyna odnajdować punkty zaczepienia i mozolnie stawia kolejne kroki by wybrnąć z sytuacji. Fabularnie do czego przywykłem już przy okazji innych książek Koontza...

Całkiem niezłe, niewymagające głębszego skupienia czytadło.

Całkiem niezłe, niewymagające głębszego skupienia czytadło.

Za dużo filozofowania wg mnie ale książka może być.

Za dużo filozofowania wg mnie ale książka może być.

Dosc ciekawy watek, ktory niestety wyjasnia sie praktycznie w polowie ksiazki i do konca nie ma juz zadnego zaskoczenia. Jakby autorowi zabraklo nagle pomyslu lub checi na rozwiniecie. Nie powala.

Dosc ciekawy watek, ktory niestety wyjasnia sie praktycznie w polowie ksiazki i do konca nie ma juz zadnego zaskoczenia. Jakby autorowi zabraklo nagle pomyslu lub checi na rozwiniecie. Nie powala.

Typowy Koontz. Raz gorzej, raz lepiej. Nie przepadam za książkami artystycznymi, wolę te pisane przez rzemieślników bo się przynajmniej coś dzieje, a ja nie lubię nudy, no ale tutaj się znużyłem.

Typowy Koontz. Raz gorzej, raz lepiej. Nie przepadam za książkami artystycznymi, wolę te pisane przez rzemieślników bo się przynajmniej coś dzieje, a ja nie lubię nudy, no ale tutaj się znużyłem.

Początek prawdziwie intrygujący, później już tylko gorzej. Spodziewałem się czegoś dużo lepszego - niestety, srogo się zawiodłem. Może gdybym się nie nastawiał na coś ekstra, lepiej bym ocenił tę książkę. A tak raczej kiepsko.

Niekoniecznie.

Początek prawdziwie intrygujący, później już tylko gorzej. Spodziewałem się czegoś dużo lepszego - niestety, srogo się zawiodłem. Może gdybym się nie nastawiał na coś ekstra, lepiej bym ocenił tę książkę. A tak raczej kiepsko.

Niekoniecznie.

Całkiem dobra książka Koontza, jak na czas, kiedy powstała. Ze schematów Koontza pozostał pies, co znajduje jednak swoje uzasadnienie i nie razi. Względnie krótka książka ze świetnym tempem akcji i jednym zaskoczeniem. Postać głównego porywacza bardzo ciekawa. Najgorsza wada to jednak zakończenie: po ilości przestępstw, których w celu ratowania żony dopuścił się główny bohater, nie mamy żadnego zatrzymania, przesłuchań, nic. Akcja przenosi się o trzy lata do przodu, jest sielanka, bohaterów odwiedza nawet policjant, którego zaatakował główny bohater. Ogólnie jednak całość pozostawia po sobie dobre wrażenie. Dość przyjemny średniak, zarówno jak na Koontza, jak i na powieść w ogóle.

Całkiem dobra książka Koontza, jak na czas, kiedy powstała. Ze schematów Koontza pozostał pies, co znajduje jednak swoje uzasadnienie i nie razi. Względnie krótka książka ze świetnym tempem akcji i jednym zaskoczeniem. Postać głównego porywacza bardzo ciekawa. Najgorsza wada to jednak zakończenie: po ilości przestępstw, których w celu ratowania żony dopuścił się główny...

Niezły kryminał na popołudnie.
Odświeżony po latach nadal niezły. Bogu dzięki bez całego Hokuspokus.
Trąci minimalnie grozą, złem i typielwym Koontzem

Niezły kryminał na popołudnie.
Odświeżony po latach nadal niezły. Bogu dzięki bez całego Hokuspokus.
Trąci minimalnie grozą, złem i typielwym Koontzem