„Żyli długo i szczęśliwie” głosi zakończenie wielu bajek. Życie niestety nie bywa tak kolorowe. To co czujemy na początku małżeństwa, czy związku nie będzie tak intensywne cały czas. W miarę upływu czasu wtargnie znudzenie, przyzwyczajenie i stagnacja. Z czasem wielu machnie ręką i powie, po co, przecież nie można nic na siłę, zabiorą swoje rzeczy i zamkną ten rozdział życia. Na szczęście jest jeszcze druga grupa osób, która do utraty tchu będzie walczyć o związek. Autorka pokazuje, że życie nie jest proste. Pojawiają się wzloty i upadki, ale najważniejsze jest pokonanie tych przeciwności. Walka o to w co się wierzy.

Wielu uważało Agnieszkę za wyjątkową szczęściarę: przystojny i bogaty mąż, piękny dom, satysfakcjonująca praca. Wydawać, by się mogło, że niczego jej nie brakuje. Lecz od dłuższego czasu w jej małżeństwie zionęło chłodem. Mąż całymi dniami potrafił ją ignorować, warczeć o byle błahostkę i obwiniać o brak obiadu. Igor dla postronnych osób stanowił wzór mężowskich cnót. Posiadał dwie twarze, jedną sztuczną dla obcych i tą prawdziwą, którą pokazywał w domu. Agnieszka błagała o najmniejszy gest świadczący o jakimkolwiek uczuciu ze strony męża. Kiedy dowiedziała się o zdradzie męża postanowiła wyprowadzić się z domu. Kobieta czuła się zagubiona i niekochana. Mężczyzna wykorzystując, to namówił ją do powrotu. Początkowo wszystko układało się pomyślnie. Igor na nowo zaczął okazywać żonie uczucia. Niestety, sielanka nie trwała długo. Agnieszka odkryła specyficzne upodobania męża, o których nie miała wcześniej pojęcia. Po początkowym szoku dała się wciągnąć w grę jaką prowadził. I tylko od niej zależało, czy wytrwa, czy podda się i odejdzie.

Powieść czyta się lekko i szybko. Napisana jest językiem, który trafia do czytelników. Nie ma wymyślnych zwrotów i metafor. Mamy wgląd w uczucia z jakimi boryka się Agnieszka. Otrzymujemy cały wachlarz rozterek związanych z problemami małżeńskimi, zdradą i romansowaniem na boku. To opowieść o podejmowaniu dramatycznych prób uratowania małżeństwa. W jakiś sposób jest to upominanie się o uczucie, które już wygasło. Bardzo ciekawie skomponowana książka. Stanowi mądre, wnikliwe i warte poznania studium odrzuconej kobiety, która nie potrafi samodzielnie poradzić sobie z trudami życia. Agnieszka nie podejmowała prób życia według własnego schematu. Zawsze znajduje się ktoś, kto ją chroni i dba o jej wygodę.

Bohaterka momentami mnie irytowała. Zachowywała się niczym rozwydrzone dziecko, które jest pępkiem świata. Jednak, kiedy pojawiały się trudne momenty potrafiła niczym lwica walczyć o mężczyznę, którego kochała. Próbowała za wszelką siłę ratować własne małżeństwo. Robiła to, bo bała się samotności. Wolała życie z Igorem niż stawienie czoła nieznanemu. Bała się odrzucenia, walczyła o męża, ale nie chciała walczyć o siebie. Pragnęła tylko jednego….być kochaną. Wydaje się, że to mało, jednak jest to ogromnie dużo. I nie wszyscy potrafią to ofiarować.

„Niekochana” to przede wszystkim opowieść o potrzebie bycia kochaną i akceptowaną. Historia pokazuje, że życie nie jest proste i banalne, ale pełne bólu i trudu. Bohaterowie od samego początku borykają się z problemami, walczą z nimi. Chociaż pojawiają się trudne momenty nie poddają się i starają się je rozwiązać. Książka nieco gorzka, jednak niezwykle prawdziwa. Polecam.

„Żyli długo i szczęśliwie” głosi zakończenie wielu bajek. Życie niestety nie bywa tak kolorowe. To co czujemy na początku małżeństwa, czy związku nie będzie tak intensywne cały czas. W miarę upływu czasu wtargnie znudzenie, przyzwyczajenie i stagnacja. Z czasem wielu machnie ręką i powie, po co, przecież nie można nic na siłę, zabiorą swoje rzeczy i zamkną ten rozdział...