Wstrząsająca skala tragedii, a przeciętny Polak, czy nawet mieszkanie Warszawy, wie o niej prawie lub wcale nic. Trudno się czyta o okropnościach, które działy się na ulicach, którymi codziennie się przemieszczam, ale to potrzebna wiedza.

Wstrząsająca skala tragedii, a przeciętny Polak, czy nawet mieszkanie Warszawy, wie o niej prawie lub wcale nic. Trudno się czyta o okropnościach, które działy się na ulicach, którymi codziennie się przemieszczam, ale to potrzebna wiedza.

2/2022
Jak w – głównie – dwa dni wymordować kilkadziesiąt tysięcy osób?

Jedna z najbardziej wstrząsających książek, jakie czytałem w życiu.
“Rzeź Woli” to monografia poświęcona największej zbrodni w dziejach Europy, dokonanej na mieszkańcach warszawskiej Woli w pierwszych dniach Powstania Warszawskiego.
Piotr Gurtszyn omawia zagadnienie kompleksowo – przedstawia genezę zbrodni, jej planowanie, przebieg, skutki oraz powojenny “klimat”, jaki panował wokół tego aktu ludobójstwa. Opisuje także losy odpowiedzialnych za wolską hekatombę i niesprawiedliwość dziejową, zarówno światową, jak i rodzimą – gdyż do dziś my sami nie potrafimy godnie upamiętnić tej krwawej masakry.
Natomiast Heinz Reinefarth – najczarniejsza z podłych postaci – w spokoju dożył starości, będąc szanowanych obywatelem i burmistrzem miasta Westerland.

To, co wydarzyło się na Woli w dniach 5-7 sierpnia nie mieści się w zakresie pojmowania tzw. normalnego człowieka.
Relacje ocalałych, głównie dzięki splotom iście nieprawdopodobnych okoliczności, pokazują skalę zdziczenia, do jakiej może posunąć się człowiek wobec człowieka.
Być może jedynie psychiatrzy specjalizujący się w badaniu umysłów zwyrodniałych przestępców byliby w stanie, dysponując odpowiednim aparatem pojęciowym, opisać to, co musiało rozgrywać się w głowach oprawców z Woli.

Mieszkańcy dzisiejszej dzielnicy żyją na jednym wielkim cmentarzu, to ogromne miejsce straceń. Niemalże każde podwórko, oficyna, plac – to miejsca uświęcone krwią pomordowanych. A przy wiadukcie na Górczewskiej, gdzie rozstrzelano ok. 12 tysięcy osób – deweloper wybudował salon samochodowy…

Ilość przytłaczających faktów, mnogość przerażających relacji zawartych w tej książce odbiera wiarę w ludzkość jako taką, choć także i ją momentami przywraca – gdyż oprócz aktów nieopisanego bestialstwa, autorzy relacji opisują przykłady monumentalnego bohaterstwa, poświęcenia i ofiarności.
To jeden z tych nielicznych przypadków, kiedy brakuje mi słów, by wyrazić to, co czuję zarówno wobec książki, jak i sierpniowych wydarzeń na Woli.
Mimo iż wiedziałem sporo na ten temat (co niestety nie jest normą nawet wśród moich rodaków) to nie byłem przygotowany na taką kondensację emocji, taki koncentrat zła.

“Rzeź Woli” to absolutnie obowiązkowa pozycja nie tylko dla mieszkańca tej dzielnicy, ale dla każdego Warszawiaka i każdego Polaka.
I powinna być obowiązkowa dla każdego Niemca.

2/2022
Jak w – głównie – dwa dni wymordować kilkadziesiąt tysięcy osób?

Jedna z najbardziej wstrząsających książek, jakie czytałem w życiu.
“Rzeź Woli” to monografia poświęcona największej zbrodni w dziejach Europy, dokonanej na mieszkańcach warszawskiej Woli w pierwszych dniach Powstania Warszawskiego.
Piotr Gurtszyn omawia zagadnienie kompleksowo – przedstawia genezę...

Bardzo ciężka książka. Bardzo ważna książka.

Czytałam 8 miesięcy, mimo, że historię znam. I zawsze sobie powtarzam "musi być specjalne miejsce w piekle". Inaczej tego co się czyta nie da się ogarnąć. Rozum nie przyjmuje. Ogrom tragedii nie mieści mi się w głowie.
Pracuję na Woli i uważam, że to bardzo ważne, że ta tragedia jest upamiętniona, upamiętniana i nie zapomniana.
Bo z historii powinno się wyciągać wnioski, a nie tylko nie pamiętać daty. Ale taką dyskusję można prowadzić w nieskończoność, a część naszego gatunku na nazwę człowiek nie zasługuje

Bardzo ciężka książka. Bardzo ważna książka.

Czytałam 8 miesięcy, mimo, że historię znam. I zawsze sobie powtarzam "musi być specjalne miejsce w piekle". Inaczej tego co się czyta nie da się ogarnąć. Rozum nie przyjmuje. Ogrom tragedii nie mieści mi się w głowie.
Pracuję na Woli i uważam, że to bardzo ważne, że ta tragedia jest upamiętniona, upamiętniana i nie...

Jest bardzo ciężko ubrać w słowa emocje doświadczane w czasie czytania tej książki. Niedowierzanie, smutek, przerażenie… Autor nie dość, że przygotował się rzetelnie pod względem dat, faktów ale przede wszystkim uczcił ofiary Rzezi, dał im głos, ich nazwiska pozostaną w pamięci. Poraża również to, jak mało się o niej mówi a sprawcy i wykonawcy rozkazów nie zostali ukarani. Jedna z ważniejszych dla mnie książek z czasów II Wojny Światowej.

Jest bardzo ciężko ubrać w słowa emocje doświadczane w czasie czytania tej książki. Niedowierzanie, smutek, przerażenie… Autor nie dość, że przygotował się rzetelnie pod względem dat, faktów ale przede wszystkim uczcił ofiary Rzezi, dał im głos, ich nazwiska pozostaną w pamięci. Poraża również to, jak mało się o niej mówi a sprawcy i wykonawcy rozkazów nie zostali ukarani....

str.398
"Rzeź Woli-Zbrodnia nierozliczona" to książka napisana w formie dokumentu.Autor relacjonuje nam jedną z największych zbrodni niemieckich z czasu II wojny światowej.Rzeż ludności cywilnej w okupowanej Warszawie,podczas Powstania Warszawskiego w sierpniu 1944r.dzielnicy Wola.
Ku pamięci.
NIGDY NIE ZAPOMNIMY!

str.398
"Rzeź Woli-Zbrodnia nierozliczona" to książka napisana w formie dokumentu.Autor relacjonuje nam jedną z największych zbrodni niemieckich z czasu II wojny światowej.Rzeż ludności cywilnej w okupowanej Warszawie,podczas Powstania Warszawskiego w sierpniu 1944r.dzielnicy Wola.
Ku pamięci.
NIGDY NIE ZAPOMNIMY!

Książkę czyta się niczym sadystyczny wyjątkowo horror, ale niby czego się można było spodziewać po takiej tematyce. Lektura wstrząsająca, acz powinna być propagowana, tłumaczona na inne języki i rozpowszechniana na całym świecie w opozycji do tych nowoczesnych szkół holocaustu i innych bredni. Szczególnie niech przeczytają ci wszyscy, co uznają, że Polacy w czasie wojny to nic nie robili innego, tylko głównie współpracowali z niemcami ( pisownia celowa, zgodnie z ówczesnym zwyczajem w prasie podziemnej). Świetnie opisana jest ta kolaboracja. Wieczna wzgarda dla katów i wieczna pamięć i szacunek dla ofiar. CWP!

Książkę czyta się niczym sadystyczny wyjątkowo horror, ale niby czego się można było spodziewać po takiej tematyce. Lektura wstrząsająca, acz powinna być propagowana, tłumaczona na inne języki i rozpowszechniana na całym świecie w opozycji do tych nowoczesnych szkół holocaustu i innych bredni. Szczególnie niech przeczytają ci wszyscy, co uznają, że Polacy w czasie wojny...

To pozycja obowiązkowa dla każdego, kto interesuje się historią swojego narodu. W odbiorze bardziej SF niż rzeczywistość. Przerażające.

To pozycja obowiązkowa dla każdego, kto interesuje się historią swojego narodu. W odbiorze bardziej SF niż rzeczywistość. Przerażające.

Wstrząsająca...

Wstrząsająca...

Mieszkając wiele lat na Woli, wciąż mija się tablice i pomniki, upamiętniające Powstanie Warszawskie ze wszystkimi jego krwawymi konsekwencjami dla mieszkańców. Książka Piotra Gursztyna “Rzeź Woli” opisuje wydarzenia z pierwszych dni sierpnia 1944 roku. Chociaż rodzima gazeta autora jest zupełnie nie z mojej bajki, to książkę wzięłam bez uprzedzeń, chcąc poznać dokładne losy ludzi, którzy mieszkali tu przede mną. Jak każda książka o ludobójstwie czy masowych mordach, jak na przykład “Rzeź Nankinu” czy “Duch króla Leopolda”, była to ciężka lektura. Opisów masowych egzekucji i prześladowań ludności cywilnej nie czyta się łatwo. Tutaj autor postarał się wymienić jak najwięcej nazwisk ofiar, żeby je upamiętnić. Teraz te wszystkie tablice pamiątkowe na Woli i kwiaty i znicze w sierpniu będą znaczyły dla mnie więcej niż przed lekturą.

Przeważająca część książki sprawia wrażenie rzetelnego dokumentu, jest wiele odwołań do innych źródeł. Natomiast wynurzenia autora na końcu odsłaniają jego prawicowe poglądy, co moim zdaniem mógł już sobie darować. Wola, jak wiele innych miejsc w Warszawie i na świecie była miejscem tragicznych wydarzeń, masowo ginęli ludzie. Ale teraz inni ludzie tu mieszkają, pracują. Z końcowych uwag autora wynika, że chciałby zrobić z Woli jedno wielkie muzeum pamięci, a ulice Wolską i Górczewską obstawić pomnikami, zabraniając budowy czegokolwiek innego. Bulwersuje go fakt, że w jednym z miejsc egzekucji powstał salon samochodowy. Ja również uważam, że miejsca tragedii powinny być oznaczone i upamiętnione, ale nie kosztem normalnego funkcjonowania dzielnicy.

Kolejną sprawą, która jest moim zdaniem nierzetelnie przedstawiona w książce są opinie warszawiaków na temat tego, czy Powstanie Warszawskie było słuszne. Nawet dzisiaj pojawiają się różne opinie, w książce też jest wspomniane, że niektórzy uważali to wydarzenie za błąd. Ale nie ma żadnej imiennej opinii tych “niektórych”, za to wiele cytatów popierających wybuch powstania. Profesjonalne dziennikarstwo chyba nie tak wygląda, drogi autorze.

Mieszkając wiele lat na Woli, wciąż mija się tablice i pomniki, upamiętniające Powstanie Warszawskie ze wszystkimi jego krwawymi konsekwencjami dla mieszkańców. Książka Piotra Gursztyna “Rzeź Woli” opisuje wydarzenia z pierwszych dni sierpnia 1944 roku. Chociaż rodzima gazeta autora jest zupełnie nie z mojej bajki, to książkę wzięłam bez uprzedzeń, chcąc poznać dokładne...

Piotr Gursztyn jest historykiem (absolwentem UW) oraz dziennikarzem konserwatywno-liberalnego tygodnika "Do Rzeczy", którego redaktorem naczelnym jest Paweł Lisicki, autor znakomitych książek o tematyce biblijnej oraz ostatnio wydanej "Dżihad i samozagłada zachodu".
Na łamach "Do Rzeczy" wielokrotnie upominano się o prawdziwy przekaz wiedzy o historii Polski, podejmowano tam walkę ze szkodliwymi antypolskimi stereotypami oraz upominano się o pamięć ofiar. Zapewne wielu jest takich, którzy słyszeli o niemieckich zbrodniach popełnionych w Oradour sur Glane czy w czeskich Lidicach, wciąż jednak niemało jest choćby takich niemieckich chadeków, którzy - jak miałem okazję ostatnio przeczytać - nader często nie odróżniają Powstania Warszawskiego od chronologicznie wcześniejszego powstania w warszawski getcie. Tytułowa Rzeź była zbrodnią o porażającej skali, nie znajdującą analogii ani w dotychczasowej historii Polski, ani też w dziejach powszechnych. Szacunkowa ilość ofiar to kilkadziesiąt tysięcy osób, ginęli zaś ludzie najróżniejsi, przedstawiciele wszystkich grup społecznych. Niemcom i ich sojusznikom (RONA) nie robiło to różnicy, bo zabijali Polaków kierując się czysto rasową nienawiścią i zwykłym bestialstwem. Tamte mroczne wydarzenia utożsamia się z postacią Oscara Dirlewangera i dowodzonej przez niego brygady SS złożonej z kryminalistów. Autor stwierdza wyraźnie, że brygada ta popełniła wiele masowych zbrodni, zarazem jednak podkreśla, iż często walczyła "w pierwszej linii", a za zbrodnie odpowiadają też "zwykli Niemcy" w rodzaju zaangażowanych w pacyfikację Powstania policjantów z okręgu Warthegau. Co więcej, głównodowodzący i zwierzchnik Dirlewangera, Heinz Reinefarth, zrobił później karierę w RFN jako prawnik i burmistrz miasta Sylt. Warto wiedzieć, że takich postaci było więcej, także wśród "bohaterów" opisanych przez Gursztyna wydarzeń.

Piotr Gursztyn jest historykiem (absolwentem UW) oraz dziennikarzem konserwatywno-liberalnego tygodnika "Do Rzeczy", którego redaktorem naczelnym jest Paweł Lisicki, autor znakomitych książek o tematyce biblijnej oraz ostatnio wydanej "Dżihad i samozagłada zachodu".
Na łamach "Do Rzeczy" wielokrotnie upominano się o prawdziwy przekaz wiedzy o historii Polski, podejmowano...