Jeśli kto zna tom pierwszy (co w zasadzie jest nieodzowne, nieznajomość Czerwonej ofensywy jest szkodliwe dla lektury Kontrrewolucji), wie czego się spodziewać w tym. Wszystko jest takie samo. Językowo poprawnie z drobnymi problemami, po prostu sprawne czytadło militarne. Autor najlepiej wypada we fragmentach akcji operacyjnych, batalistyki. Geopolityka, konstrukcja postaci, konstrukcji fabularna średnio do słabo. Po prostu czytelnik musi przyjąć, że jest tak jak mówi autor, chociaż nie wszystko się zapina jak powinno, nie zawsze zgodnie z logiką. Ogólnie wszyscy są ciency jak cztery litery węża poza Polakami. Ci załatwiają tę wojnę za całą resztę aliantów. Powstrzymują nawałnicę ofensywy czerwonych, co i rusz dokonują przełomów wywiadowczych, mają najlepsze pomysły na akcje specjalne, założenia taktyczne i strategiczne. Czasem pozwalają przyłączyć się do kompanii np. Amerykanom i wtedy ci również są fajni ale nie od początku, dopiero z czasem dzięki Polakom potrafią wykrzesać z siebie to co najlepsze. Ogólnie rzecz biorąc, przyjemne, niezbyt wymagające, wojenne czytadło. Zdecydowanie dla fanów tego typu literatury - 7/10. Dla pozostałych 3,5/10.

Jeśli kto zna tom pierwszy (co w zasadzie jest nieodzowne, nieznajomość Czerwonej ofensywy jest szkodliwe dla lektury Kontrrewolucji), wie czego się spodziewać w tym. Wszystko jest takie samo. Językowo poprawnie z drobnymi problemami, po prostu sprawne czytadło militarne. Autor najlepiej wypada we fragmentach akcji operacyjnych, batalistyki. Geopolityka, konstrukcja...