Richard Paul Evans jest moim ulubionym autorem. A jednak w 'Liście', podobnie jak w II tomie 'Dzienników pisanych w drodze", coś mi nie zagrało. Być może dlatego, że znów zaczynam cykl nie z tej strony, co trzeba, jednak nie sądzę, żeby to było przyczyną. Bardziej prawdopodobne jest to, że pierwsze powieści Evansa, po które sięgnęłam ("Kolory tamtego lata", "Doskonały dzień", "Stokrotki w śniegu" i "Obiecaj mi" - wszystkie z oceną 9-10/10), postawiły poprzeczkę zbyt wysoko. Tamte książki podbiły moje serce, zatem każdej kolejnej trudniej jest im dorównać.
"List" nie wciągnął mnie tak, jak jego poprzedniczki. Jeśli o emocje idzie, to z mojej strony wszystkiego była jedna łza. Dosłownie, jedna. A i ona nie kapnęłaby na papier, gdybym na chwilkę nie wyobraziła sobie siebie i mojego ukochanego w roli głównych bohaterów...
Wiele rzeczy w tej książce mnie irytowało (np. wątek z Dierdre - i w ogóle: co to za imię?), bądź zwyczajnie trąciło banałem. Ale jak to tak, u Evansa?!
Poza tym autor ewidentnie podpadł mi jedną rzeczą. Otóż ze wstępu i zakończenia wynika, iż Richard osobiście znał MaryAnne, bowiem wraz z żoną Keri mieszkał w jej rezydencji aż do jej śmierci w 1948 roku... Jeśli weźmiemy pod uwagę przebieg akcji (która toczyła się w latach 30-tych XX wieku), wszystko wydaje się mieć sens. Ale, ale... Zaraz! Przecież Evans dopiero co przekroczył pięćdziesiątkę? Googluję, żeby zweryfikować informacje, i co? Okazuje się, że pan Richard urodził się w 1962 roku. Nie jest więc możliwe, żeby mieszkał z kimś, kto zmarł 14 lat przed jego urodzeniem! I to jeszcze z żoną na dokładkę. O co tutaj chodzi?! Toż to absurd!
Tym samym mój ulubiony autor stracił nieco na wiarygodności w moich oczach, co z kolei również przyczyniło się do obniżenia ostatecznej oceny jego książki...
To zdecydowanie nie jest najlepsza powieść Evansa, a w moich oczach wręcz najgorsza :( Smutno...
6 gwiazdek wyłącznie z miłości do całokształtu twórczości tego pana.

Richard Paul Evans jest moim ulubionym autorem. A jednak w 'Liście', podobnie jak w II tomie 'Dzienników pisanych w drodze", coś mi nie zagrało. Być może dlatego, że znów zaczynam cykl nie z tej strony, co trzeba, jednak nie sądzę, żeby to było przyczyną. Bardziej prawdopodobne jest to, że pierwsze powieści Evansa, po które sięgnęłam ("Kolory tamtego lata", "Doskonały...