Jedne z najciekawszych rekolekcji jakie miałem okazje przeżyć. Autor jak zawsze potrafi mile zaskoczyć i czyni to w przypadku tej książki podwójnie, zarówno ze względu na formę - mamy tu bowiem swoistą książkę kucharską z konkretnym przepisem, sposobem przyrządzania i dawkowania oraz receptą ze wskazówkami jak stosować, by za każdym razem smakowało i pomagało a nie szkodziło. A dwa: delikatna materia jaką są treści wiary podane są tu w sposób, który we współczesnym świecie trzeba naprawdę czuć i Hołownia to czucie ma. On jest medialnym zwierzęciem, doskonale wyczuwa jak reagują na sprawy wiary i moralności młodzi ludzie i jakim językiem można do nich mówić, ale nie tak, by słuchali i by im to od razy uciekało, ale tak, by przyciągnęło to ich uwagę i zmusiło do zatrzymania się, przemyślenia a głębszego zainteresowania zagadnieniem. Nie na zasadzie, że ot, ktoś coś ciekawie mówi i mogę posłuchać, ale że oto ktoś mówi coś, co jest wartościowe, co zasługuje na uwagę, czego nie można ominąć. Gdyby Jezus dziś przyszedł na świat, a zadają sobie to pytanie teolodzy, w jaki sposób by do nas mówił, jak by był ubrany, jak by się zachowywał, jakiej muzyki by słuchał, czy bardziej by karcił i ganił, czy raczej mówił o swojej miłości do nas, miłości bezwarunkowej, doskonałej i absolutnej. Autor czerpie swoje przemyślenia z Ewangelii, jak sam wielokroć podkreśla ona jest jego sensem, żyje w zgodzie z nią, bo traktuje to, co tam czyta bardzo poważnie, jako słowo Boga do ludzi, jako słowo do siebie. I tak nam proponuje spojrzeć na tę księgę. Przestańmy myśleć o niej jako o księdze do ludzi, przyjmijmy ją jako księgę dla nas. To pozwoli nam przyjmować zawarte tam treści jako skierowane z myślą o mnie, a to już pierwszy krok, by zaprosić Jezusa do siebie. Współczesny człowiek ma wielu innych bogów, oni dają mu złudne poczucie szczęścia i satysfakcji. Są nimi na przykład dobra praca i kasa, mam pieniądze to mam wszystko, nic więcej nie jest mi potrzebna. A tu nagle pojawia się choroba, zostajemy sami i nie ma nikogo wokół nas. Ale naszymi bogami stają sie też sprzęty, którymi się na co dzień bawimy. Możemy się zatracić w kolejnym modelu telefonu czy tabletu i zapomnieć, że ten świat nie jest tylko wirtualny, że wokół nas są ludzi, którzy mogą i potrzebują naszej pomocy, którzy może na nas czekają. A może Jezus jest właśnie jednym z tych, którzy wyciągają do nas rękę, a my nie zauważmy go zapatrzeni, zamyśleni, wyalienowani. Pokarm, który dostajemy może być pokarmem pozwalającym nam żyć, ale czy jest to pokarm dający nam prawdziwe życie, czy tylko taki, który pozwala nam przetrwać kolejny dzień. Możemy się tak zagubić, że zatracimy sens naszego życia, zatracimy poczucie tego, po co żyjemy i dla kogo. Bogiem świata jest też władza, seks i wszelkiego rodzaju żądze. One są na wyciągniecie dłoni, ale do czego prowadzi ich wybór? Hołownia nie moralizuje, jeśli nawet czasem uderzy w bardzo patetyczne tony, to czyni to tylko zadając tak naprawdę retoryczne pytania. Chce nas pobudzić do myślenia i do podejmowania wyzwań. On wierzy i dzieli się swoją wiara z nami. Ale mówi językiem, który do nas dociera, i który rozumiemy. A to podstawa komunikacji. Nie dotrą do nas komunikaty w formie zakazów i nakazów, system nauczył nas buntu jako zasady postępowania, tylko język miłości jest w stanie być źródłem zmiany. Ale za nim muszą iść nasze konkretne postawy, musimy się zmienić, nie możemy tylko słuchać, musimy wcielać w życie to, co usłyszeliśmy, tylko wtedy to ma sens. Jak krok po kroku to osiągnąć, jak zbliżać się do Boga i jak się z nim zaprzyjaźnić, ale tak na poważnie i tak szczerze, dowiemy się dzięki temu świetnemu duchowemu przewodnikowi na nasze czasy, tym rekolekcjom nowego tysiąclecia.

Jedne z najciekawszych rekolekcji jakie miałem okazje przeżyć. Autor jak zawsze potrafi mile zaskoczyć i czyni to w przypadku tej książki podwójnie, zarówno ze względu na formę - mamy tu bowiem swoistą książkę kucharską z konkretnym przepisem, sposobem przyrządzania i dawkowania oraz receptą ze wskazówkami jak stosować, by za każdym razem smakowało i pomagało a nie...