Znalazłam tę książkę na przecenie w Carrefourze. Była w opłakanym stanie - z rozklejającą się, porysowaną i pozaginaną okładką i pomyślałam sobie, że tylko ja mogę uratować ją przed dalszą destrukcją ;) Poza tym zaintrygowała mnie wzmianka o muzyce pop, którą to fascynację aktualnie przechodzę... Niestety, nie jest to 80's synth pop, który tak uwielbiam, a bardziej, yyy, zakurzony, tak bym to ujęła. A 99% piosenek, o których wspomina autor, nawet nie znam. Smutno.
Główny bohater zaś zasługuje na miano Najbardziej Przeciętnego Faceta W Dziejach Literatury. Nie wyróżnia się on niczym szczególnym poza tym, że jest okropnie niezdecydowany, sam nie wie, czego oczekuje od życia, żyje muzyką i paple o niej na okrągło (gdybym podzielała jego upodobania, pewnie wzbudziłoby to moją sympatię, jednak tak się nie stało), a na dodatek ma tendencję do wywoływania dziwnych scen. Dywagacje na temat muzyki stają się dla Roba punktem wyjścia do refleksji nad kobietami, sensem życia i nim samym. Dochodzi niejednokrotnie do słusznych wniosków, jednak jego wypowiedzi są tak chaotyczne (zwłaszcza w dialogach), że momentami nie miałam pojęcia, o co mu właściwie chodzi. Hmm, on pewnie też nie.
Spodziewałam się czegoś trochę innego, może w klimacie 'Kolacji we dwoje' Mike'a Gayle'a (polecam!), może nawet męskiej wersji 'Dziennika Bridget Jones' (tym bardziej), niestety, humoru było tu jak dla mnie tyle, co kot napłakał. Wiem, że faceci potrafią pisać (ot, Evans, Sparks, Coelho, wspomniany Gayle), chociaż po lekturze tej książki chyba bym na to nie wpadła ;) Nie mówię, że jest całkiem do niczego, co to to nie, ale ze stwierdzeniem z okładki, iż zapada w pamięć, zupełnie się nie zgodzę. Przeciętność jakich wiele.

Znalazłam tę książkę na przecenie w Carrefourze. Była w opłakanym stanie - z rozklejającą się, porysowaną i pozaginaną okładką i pomyślałam sobie, że tylko ja mogę uratować ją przed dalszą destrukcją ;) Poza tym zaintrygowała mnie wzmianka o muzyce pop, którą to fascynację aktualnie przechodzę... Niestety, nie jest to 80's synth pop, który tak uwielbiam, a bardziej, yyy,...