Jeśli przymknąć oko na to, jak lekko poczyna sobie Simmons z konceptem wszechświata, jaki nadał mu we wcześniejszych tomach tego cyklu, oraz na to, że w zasadzie wywraca większość ukutych wcześniej teorii - dotyczy to głównie Chyżwara, Centrum i krzyżokształtów - na drugą stronę, to cieszyć się można odwołującą się do klasyki gatunku, powieścią przygodową - ot, drużyna wyrusza na wyprawę, przeżywa masę ciekawych przygód, odwiedza egzotyczne planety, ucieka przed pogonią "tych złych" a nad wszystkim unosi się Wielka Tajemnica. Oczywiście, w praktyce nie wygląda to tak bardzo banalnie, bo mimo wszystko, by opowiedzieć tego typu archetypiczną przygodę, tak by czytelnika zainteresować, trzeba właśnie kogoś takiego, jak Simmons. Pisarza operującego barwnym językiem, opowiadającego w sposób zręczny i plastyczny - wszelkie starcia, bitwy w kosmosie i pojedynki planetach, pościgi, opisy światów - wszystko to bardzo przemawia do wyobraźni i tu nie ma miejsca żadna fuszerka.

Jednakowoż klimat pierwszych powieści zastąpił autor - nie takim znowu złym, ale jakoś odstającym od nich - wręcz namacalnym odwoływaniem się, czy wręcz hołdem względem twórczości Asimova, do tego stopnia, że niemal oczekiwałem, że gdzieś w końcu padnie słowo "Fundacja". Samo w sobie, nie stanowi to wady, ale autor "Hyperiona" sam ustawił sobie wcześniej bardzo wysoko poprzeczkę, i - z całym szacunkiem, dla twórcy "trzech praw robotyki" - wydawać by się mogło, że mierzył w literaturę odrobinę wyższych lotów.

Podsumowując: całkiem wciągająca, dynamiczna powieść przygodowa, która w swym "pędzie", niestety, zgubiła większość atutów poprzednich tomów cyklu.

Jeśli przymknąć oko na to, jak lekko poczyna sobie Simmons z konceptem wszechświata, jaki nadał mu we wcześniejszych tomach tego cyklu, oraz na to, że w zasadzie wywraca większość ukutych wcześniej teorii - dotyczy to głównie Chyżwara, Centrum i krzyżokształtów - na drugą stronę, to cieszyć się można odwołującą się do klasyki gatunku, powieścią przygodową - ot, drużyna...