Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Obudziłem się żywy, co specjalnie mnie nie zdziwiło - myślę, że człowiek dziwi się dopiero wtedy, gdy się budzi i stwierdza, że nie żyje.

Wszechświat ma nas w dupie.

Dziwne jest to życie, dziwne do granic okrucieństwa... Najbardziej trywialne bzdury potrafią odebrać nam nieodwracalnie najważniejsze nawet momenty.

Jeśli jakiś Bóg istnieje, przemknęło mi przez myśl, to imię jego brzmi: środek przeciwkobólowy.

- Na mnie już pora, Prawdziwy Głosie. Przepraszam, jeśli cię czymś uraziłem. Żyjemy w skomplikowanych, trudnych czasach.
Najlepszym brakuje zapału, dodał w myślach. Najgorsi zaś pałtają wielkim entuzjazmem.

Spojrzałem na A. Bettika.
- Ja o tych planetach nawet nie słyszałem, a ty?
Androidowi nie drgnęła powieka.
- Wszystkie wymienione nazwy, jak sądzę, wiążą się z dziejami Starej Ziemi, M. Endymion.
- No nie pierdziel!
- Zapewniam, że w najmniejszym stopniu nie pierdzielę - odparł beznamiętnie.

Informacja jest skarbem, Raul. Dla człowieka pragnącego przeniknąć wszechświat bardziej cenne od informacji są jedynie uczciwość i miłość.

Wszechświat jest na ludzkie losy zupełnie ślepy i głuchy.

W piechocie morskiej, kapitanie (...) mówiliśmy wprost. Chujnia totalna.

Nasze losy nikogo nie interesują - oto miażdżace brzemię, jakie rozbitek zabrał ze sobą w ostatnią podróż przez wzburzone morze, która miała zakończyć się jego wybawieniem lub śmiercią. Wszechświat ma nas w dupie!

Martin Silenus sięgnął po kieliszek i uniósł go do toastu.(...)
- Za szaleństwo! - powiedział - Za boski obłęd! Za obłąkańcze misje i mesjaszy nawołujących wśród pustynnych piasków. Za śmierć tyranów i zamęt w szeregach naszych wrogów.
Przytknąłem krawędź kieliszka do warg, lecz Silenus wciąż perorował.
- Za bohaterów - ciągnął wyliczankę. - Za herosów, którzy chadzają do fryzjera - dokończył i jednym haustem opróżnił swój kielich.

Zauważyliście może, że z każdej podróży - nawet bardzo długiej - najczęściej zapamiętujemy szczegółowo jedynie pierwszy jej tydzień? Nie wiem, czy wynika to z właściwego dla nowych sytuacji szczególnego wyostrzenia zmysłów, czy po prostu z fakt, że wszelkie nowości, choćby najbardziej urocze, szybko bledną, przechadząc w rutynę codzienności.