W tomie drugim było Kryptos, teraz już Cryptos... Takie drobne błędy potrafią działać człowiekowi na nerwy. Rysunki to małe arcydzieła, zwłaszcza tła. Kreska genialna i precyzyjna, jak w poprzednich 2 tomach, ale aż zęby zgrzytają na widok takich kwiatków w tłumaczeniu.

W tomie drugim było Kryptos, teraz już Cryptos... Takie drobne błędy potrafią działać człowiekowi na nerwy. Rysunki to małe arcydzieła, zwłaszcza tła. Kreska genialna i precyzyjna, jak w poprzednich 2 tomach, ale aż zęby zgrzytają na widok takich kwiatków w tłumaczeniu.

„Zło zawsze przybywa szybciej niżby się chciało”
Mater Obscura Saavarda, która rządzi nocą i ogniem, która żywi się cierpieniem, druga z rodu Morigan, przyjmuje w swoim królestwie Gwineę Lorda- Inferno Flamina- ogień zakuty w czarną zbroję. To ona zleciła mu wytropienie czarodziejki Sanctus, Morigany, która przeszła na stronę jasności. Czarodziejka posiada wielką moc, która może zadecydować o wyniku ostatecznej bitwy między siłami zła, a mocami dobra.
W tym samym czasie młody Seamus przechodzi ostatnią próbę, która pozwoli mu stać się Rycerzem Łaski , a Sill Valt , próbując pokonać Gwineę Lorda, podejmuje decyzję by odnaleźć miejsce, w którym tamten się narodził i gdzie „został skąpany w strugach zła, zła, które go pochłonęło.”
Czy Seamusowi uda się bezpiecznie dotrzeć do Sanctus? Jaką postać tym razem przybrała czarodziejka? Czy demony z dawnych opowieści przywiodą go do zguby niczym człowieka, który ciągle podąża drogą bez końca? Jak skończy się pojedynek z dawnym przyjacielem, Eirellem? I czy samotność już na zawsze stanie się nieodłącznym towarzyszem wielu rycerzy na szlaku złudzeń?
W tej części poznajemy również Briggę, Moriganę, która uwiodła króla Averusa, matkę Obli, protoplastkę Maga Bedlama alias lorda Blackmore’a, przyrodniego brata Wulffa Białego Wilka i stryja Sioban. To właśnie w tej części rozpoczyna się jej podróż na ziemie Eruin Dulea. Szkoda, że scenarzysta nie postarał się o rozwinięcie trochę jej wątku.
Może i jest to słabsza część niż wcześniejsze dwie, ale graficznie nadal trzyma poziom.

28.01.2017

„Zło zawsze przybywa szybciej niżby się chciało”
Mater Obscura Saavarda, która rządzi nocą i ogniem, która żywi się cierpieniem, druga z rodu Morigan, przyjmuje w swoim królestwie Gwineę Lorda- Inferno Flamina- ogień zakuty w czarną zbroję. To ona zleciła mu wytropienie czarodziejki Sanctus, Morigany, która przeszła na stronę jasności. Czarodziejka posiada wielką moc,...

Równia pochyła prequelowej serii "Skargi utraconych ziem" trwa. W porównaniu do dwóch poprzednich części, ta jest niedorzeczna, wieje z niej brakiem pomysłów, a śliczne obrazki nie dają rady ukrywać pustki fabuły. Naciągana i niepotrzebna ta cała kontynuacja.

Równia pochyła prequelowej serii "Skargi utraconych ziem" trwa. W porównaniu do dwóch poprzednich części, ta jest niedorzeczna, wieje z niej brakiem pomysłów, a śliczne obrazki nie dają rady ukrywać pustki fabuły. Naciągana i niepotrzebna ta cała kontynuacja.