Przeczytałam już kilka książek E.E. Schmitta i zawsze się zastanawiam czym zaskoczy mnie następna jego pozycja. Tym razem jest to studium dotyczące małżeństwa. Krótka historia w formie dramatu, niespełna 100 stron i mnóstwo treści. Formą i głębią przypomina inna jego książkę "Oskar i pani Róża" i tak samo poraża swoją prostotą.
Krótka jednoaktówka przedstawia małżeństwo z 15-letnim stażem, Lisę i Gillesa. On wraca do domu ze szpitala z amnezją po doznanym wypadku . Ona stara się przywrócić mu pamięć, odmalowując idealną wizję męża i związku, jaki chciałaby mieć. Okazuje się, że on prowadzi grę, udając amnezję, aby dociec przyczyn rozkładu ich związku i poznać prawdę o żonie.
Ten krótki dramat jest wnikliwą analizą małżeństwa tych bohaterów, ale także ich samych, poszukiwaniem prawdy o sobie i o tym, co zniszczyło ich oboje, a także ich związek. Ciekawa intryga, która kończy się w zaskakujący sposób.
Schmitt stara się udowodnić, że długoletni związek wcale nie musi być synonimem nudy i rutyny, że to od nas samych zależy, ile w naszym związku będzie miłości, namiętności, zaufania. Od naszych chęci wzajemnego porozumienia, poznania i zaakceptowania oczekiwań drugiej osoby zależy możliwość ratowania związku z problemami. Wydaje się, że to oklepany temat. Są jednak tacy autorzy, po których książki sięgamy bez zastanawiania. Czytamy je, bo słowa tego autora trafiają do nas bardziej niż innych.
Kiedyś Pan Schmitt zauroczył mnie „Oskarem i Panią Różą” i zawsze potrafi mnie poruszyć swoją twórczością. Zachowując swój jedyny i niepowtarzalny styl Schmitt kolejny raz urzekł mnie książką niewielkiej objętości, w której przekazuje wiele ważnych życiowych prawd. Z właściwą sobie świeżością potrafi spojrzeć na codzienne sprawy i zwrócić na nie naszą uwagę. Udaje mu się poruszyć pewną wrażliwą cząstkę we mnie i zmienić na lepsze.

Przeczytałam już kilka książek E.E. Schmitta i zawsze się zastanawiam czym zaskoczy mnie następna jego pozycja. Tym razem jest to studium dotyczące małżeństwa. Krótka historia w formie dramatu, niespełna 100 stron i mnóstwo treści. Formą i głębią przypomina inna jego książkę "Oskar i pani Róża" i tak samo poraża swoją prostotą.
Krótka jednoaktówka przedstawia małżeństwo z...