Czego można spodziewać się po kryminale, w którym akcja toczy się wokół kradzieży lapońskiego bębna, a sprawę prowadzi para policjantów z policji reniferów? Stwierdzenia takie nie czynią książki zbyt obiecującą, jednak przyznam, że ja oczekiwałem mrocznego i gęstego klimatu i bardziej skomplikowanej zagadki kryminalnej. Przeczytałem kilka pochlebnych recenzji i byłem wręcz pewny, że akcja wciągnie mnie i zaoferuje to, co w kryminałach może być najlepsze. Okazało się, że nieustanna ciemność i przenikliwy ziąb w dalekiej Laponii nie są gwarantem odniesienia czytelniczego sukcesu. „Ostatni Lapończyk” okazał się kolejną książką, w której wątek kryminalny zostaje potraktowany przez autora tak trochę po macoszemu, najważniejsze zaś jest dla niego tło społeczno-obyczajowe, w szczególności konflikt pomiędzy rdzennymi Saamami a ludnością napływową. Olivier Truc poświęca także wiele uwagi kulturze i religii ludu zamieszkującego tę historyczno-geograficzną krainę Północnej Europie. Nie da się ukryć, że w powieści wieje nudą i momentami jest ona na tyle pasjonująca, na ile interesujące może być przesiewanie maku.

Ocena: 3/6

Czego można spodziewać się po kryminale, w którym akcja toczy się wokół kradzieży lapońskiego bębna, a sprawę prowadzi para policjantów z policji reniferów? Stwierdzenia takie nie czynią książki zbyt obiecującą, jednak przyznam, że ja oczekiwałem mrocznego i gęstego klimatu i bardziej skomplikowanej zagadki kryminalnej. Przeczytałem kilka pochlebnych recenzji i byłem wręcz...