Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bęben to tajemniczy instrument. Swym brzmieniem wprowadzi w trans, a i zorzę polarną do tańca zmusi, zwłaszcza na bezludnej, półpustynnej Północy. Ale ten saamski bęben przywodzi i inne myśli, nie tylko te radosne. Tak jak u Herberta ukazał krach pewnej rzeczywistości, w której było miejsce na indywidualizm i świadomość, tutaj kulturową. Utwory oczywiście zgoła inne i "Ostatni Lapończyk" może i arcydziełem nie jest. Ale oprócz tego, że pozwolił mi odrobinę poznać populację autochtoniczną Lapończyków, świat jakże odległy i fascynujący, to do tego pozostawił jakąś nostalgię. Od razu znalazła się chwila na zadumę. A kiedy przeczytało się już sporo, to szuka się jakiś bodźców, które rozciągną umysł na jakiekolwiek możliwe sposoby. I wtedy zapamiętam, że czytałam grafitową książkę i tam był mały człowieczek, co w śniegu brnął w stronę wszechmocnych gór.