Jedna z lepszych części z tej serii.Polecam

Jedna z lepszych części z tej serii.Polecam

Doskonała! Genialna fabuła. Fantastyczne prowadzenie wątków. Widać, że autor sam był policjantem w samym środku dochodzeń. Skandynawowie znają się na kryminałach a Horst jest jak dla mnie najlepszym ze skandynawskich autorów. Porównywanie go do Nesbo jest po prostu śmieszne. Upolityczniony nudny Nesbo i geniialny Horst to dwa różne światy. Horst jest mistrzem skandynawskiego kryminału i za nim długo, długo nic.

Doskonała! Genialna fabuła. Fantastyczne prowadzenie wątków. Widać, że autor sam był policjantem w samym środku dochodzeń. Skandynawowie znają się na kryminałach a Horst jest jak dla mnie najlepszym ze skandynawskich autorów. Porównywanie go do Nesbo jest po prostu śmieszne. Upolityczniony nudny Nesbo i geniialny Horst to dwa różne światy. Horst jest mistrzem...

Dobry kryminał z atmosferą i akcją.

Dobry kryminał z atmosferą i akcją.

Dość powiedzieć, że zarwałam nockę, a staram się tego nie robić :-)

Dość powiedzieć, że zarwałam nockę, a staram się tego nie robić :-)

Kolejny tom, podobnie jak poprzednie, trzymający wysoki poziom. Tym razem Wisting występuje w roli podejrzanego.

Kolejny tom, podobnie jak poprzednie, trzymający wysoki poziom. Tym razem Wisting występuje w roli podejrzanego.

Dobra :)

Dobra :)

Dochodzę do wniosku, że William Wisting jest jednym z bardziej lubianych bohaterów - śledczych. Jest to postać najbardziej ludzka, pełna empatii, a co najważniejsze do bólu uczciwa (tego mi chyba najbardziej brakuje w naszej polskiej rzeczywistości). Chciałabym, aby cały cykl był równie dobry.

Dochodzę do wniosku, że William Wisting jest jednym z bardziej lubianych bohaterów - śledczych. Jest to postać najbardziej ludzka, pełna empatii, a co najważniejsze do bólu uczciwa (tego mi chyba najbardziej brakuje w naszej polskiej rzeczywistości). Chciałabym, aby cały cykl był równie dobry.

Cykl ma lepsze i gorsze części; tę zdecydowanie zaliczam do tej pierwszej kategorii.

Cykl ma lepsze i gorsze części; tę zdecydowanie zaliczam do tej pierwszej kategorii.

Ta książka podobała mi się najbardziej z przeczytanych dotychczas w serii. Jest w niej tempo, napięcie, żmudne dochodzenie do prawdy. I wreszcie nie przestępczość zorganizowana. Od początku czytania serii wystawiam dosyć przeciętne oceny tym książkom, ale czułam, że trafię w końcu na taką, która mi się bardzo spodoba.
Może i ocena 8 jest trochę zawyżona, ale co tam.
Cieszę się, że syn Wistinga nie zaginął w czeluściach, że działania Line wreszcie przynoszą jakieś pozytywne skutki, a nie tylko przeszkadzają ojcu w działaniach. Dobrze, że Tommy Kvanter jest taką niejednoznaczną postacią.

Szkoda trochę Suzanne, ale to takie... realne. Swoją drogą, to czego ona się spodziewała po związku z policjantem? Codziennych podwieczorków o 17:00 i oglądania telenowel? Sama też bardzo poświęca się swojej pracy. Ale z drugiej strony... może to być szansa na zbliżenie się Wistinga i Torunn. Której chyba jakoś zabrakło w tej części, bo wcześniej była bardzo obecna. Ja im kibicuję.

Śledztwo jest przeciekawe, całe to szukanie powiązań w aktach i w sytuacji obecnej. Ustalenie tożsamości dwóch różnych przestępców - mordercy i fałszerza dowodów. Co do mordercy, to byłam pewna kto, a osoba fałszerza... cóż, okazała się bardzo wygodna dla Williama.

Ta książka podobała mi się najbardziej z przeczytanych dotychczas w serii. Jest w niej tempo, napięcie, żmudne dochodzenie do prawdy. I wreszcie nie przestępczość zorganizowana. Od początku czytania serii wystawiam dosyć przeciętne oceny tym książkom, ale czułam, że trafię w końcu na taką, która mi się bardzo spodoba.
Może i ocena 8 jest trochę zawyżona, ale co tam.
Cieszę...

Ha, pierwszą ćwiartkę książki czytałam bez przekonania. Wątek zawieszenia policjanta i kreta wydawał mi się mało interesujący, a później nie mogłam się oderwać. Mimo że sprawców zarówno sprawy fałszowania dowodów jak i zabójstw dało się domyśleć albo wstępnie wytypować w trakcie czytania, to nie zmieniało to frajdy z czytania, druga połowa księżki przeczytana jednym tchem.

Ha, pierwszą ćwiartkę książki czytałam bez przekonania. Wątek zawieszenia policjanta i kreta wydawał mi się mało interesujący, a później nie mogłam się oderwać. Mimo że sprawców zarówno sprawy fałszowania dowodów jak i zabójstw dało się domyśleć albo wstępnie wytypować w trakcie czytania, to nie zmieniało to frajdy z czytania, druga połowa księżki przeczytana jednym tchem.