Tak jak poprzednia część skupiona była w głównej mierze na wartkiej, dynamicznej akcji, walkach z alagai, pościgach itd., tak też ta, koncentruje się bardziej na polityce i spiskach na najwyższych szczeblach władzy, jednak moim zdaniem w niczym to absolutnie nie przeszkadza, w dalszym ciągu nie sposób oderwać się od czytania. Napięcie jest doskonale stopniowane, nigdy nie wiadomo co się następnie wydarzy, kiedy wydaje nam się, że fabuła zaczyna powoli uderzać w spokojniejsze i bardziej ustabilizowane tony, autor niczym iluzjonista wyciąga ni stąd ni zowąd królika z kapelusza i wszystko niemal w jednej chwili wywraca się do góry nogami.

Zakończenie jest bardzo ale to bardzo...powiedzmy: wymowne. Wbija po prostu w fotel aż po same uszy. Totalne, absolutne zaskoczenie, szok i niedowierzanie. Jeżeli pierwsza część Tronu z Czaszek była niczym czarna dziura to ta tutaj jest niczym czarna dziura do potęgi czwartej. Kilkadziesiąt ostatnich stron jest zaś po prostu poza jakąkolwiek klasyfikacją.

Przyznam się, że pokochałem głównych bohaterów i bardzo się z nimi zżyłem: zielarka Leesha, Naznaczony, Rojer, (oraz jego dwie piękne żony Amanvach i Sikvach, które czasami doprowadzają do szczerego wybuchu śmiechu poprzez swój cięty język, szczególnie mam tu na myśli mimo wszystko uroczą Amanvach), sympatyczny wielkolud Gared, hrabia Thamos, cwaniak Abban, Jajan, Asome, Inevera i niezbyt lubiana przeze mnie postać, czyli sam Ahman Jardir. Oni wszyscy stali się częścią mojego literackiego życia. Ciężko zatem będzie mi się z nimi rozstać kiedy wezmę do ręki ostatni, finałowy już tom serii. Z drugiej jednak strony pozostaje mi tylko mieć nadzieję, że zakończenie przebije wszystko co do tej pory czytałem. Jeżeli kolejny tom ma być tym ostatnim, to niech to będzie przynajmniej doskonała opowieść i wspaniałe pożegnanie.

A jeżeli już przy pożegnaniach jesteśmy to...ech, no właśnie. Ale może nic więcej nie zdradzę. Lepiej przekonać się samemu i przeczytać książkę.

Tak jak poprzednia część skupiona była w głównej mierze na wartkiej, dynamicznej akcji, walkach z alagai, pościgach itd., tak też ta, koncentruje się bardziej na polityce i spiskach na najwyższych szczeblach władzy, jednak moim zdaniem w niczym to absolutnie nie przeszkadza, w dalszym ciągu nie sposób oderwać się od czytania. Napięcie jest doskonale stopniowane, nigdy nie...