Książka mnie urzekła. Każda opisana historia oddaje klimat stolicy Iranu. Natomiast mam mały problem z samą formą przedstawienia historii. Autorka balansuje na granicy reportażu a powieści. A najbardziej byłem zaskoczony gdy okazało się, że osoby i historie opisane w poszczególnych rozdziałach są np. fuzją różnych historii i sytuacji, które zostały zasłyszane w Teheranie. Tak czy inaczej polecam ;)

Książka mnie urzekła. Każda opisana historia oddaje klimat stolicy Iranu. Natomiast mam mały problem z samą formą przedstawienia historii. Autorka balansuje na granicy reportażu a powieści. A najbardziej byłem zaskoczony gdy okazało się, że osoby i historie opisane w poszczególnych rozdziałach są np. fuzją różnych historii i sytuacji, które zostały zasłyszane w Teheranie. ...

Byłam w Teheranie i ta książka pozwoliła mi zrozumieć irański styl bycia i myślenia. Momentami mroziła krew w żyłach, mimo że to proza, a nie reportaż. Jednak wiele historii jest opartych na prawdziwych wydarzeniach. Bardzo dobre tłumaczenie, czytało się płynnie i bez zgrzytów.

Byłam w Teheranie i ta książka pozwoliła mi zrozumieć irański styl bycia i myślenia. Momentami mroziła krew w żyłach, mimo że to proza, a nie reportaż. Jednak wiele historii jest opartych na prawdziwych wydarzeniach. Bardzo dobre tłumaczenie, czytało się płynnie i bez zgrzytów.

Bohaterami ośmiu opowieści są mieszkańcy Teheranu z różnych środowisk i dzielnic: nowoczesnych, naśladujących zachodni styl życia i tradycyjnych, w których czas się zatrzymał, a nad wszystkim wisi szary duszący smog. Właśnie to wydaje się dominujący motyw – wszyscy tu się duszą i dławią, dosłownie i w przenośni, ale nie potrafią stąd odejść. Na pewno, mimo szumnej zapowiedzi wydawcy, nie można dzięki tej książce poznać całej prawdy o Teheranie. Zresztą autorka tez nie miała takich złudzeń, dlatego w oryginalnym tytule umieściła „Poszukiwanie prawdy”, tylko że chyba nie starczyło jej umiejętności pisarskich, bo chwilami niebezpiecznie balansuje na granicy stylistycznej „czytadła” i nie potrafi w pełni wykorzystać potencjału zebranych historii. Szkoda, ale i tak warto przeczytać. A potem, tak dla porównania np. sięgnąć po „Szachinszacha”, żeby sprawdzić, jak trzyma się klasyka.

Bohaterami ośmiu opowieści są mieszkańcy Teheranu z różnych środowisk i dzielnic: nowoczesnych, naśladujących zachodni styl życia i tradycyjnych, w których czas się zatrzymał, a nad wszystkim wisi szary duszący smog. Właśnie to wydaje się dominujący motyw – wszyscy tu się duszą i dławią, dosłownie i w przenośni, ale nie potrafią stąd odejść. Na pewno, mimo szumnej...

Świetny zbiór reportaży o rozpadzie moralno-ekonomicznym miasta, obłudzie jego mieszkańców próbujących za hidżabem ukryć swoje wątpliwe morale. Prostytucja i narkomania osiągają tutaj przerażająco wysoki wskaźnik. Jednak dla mieszkańców Teheranu, którzy opuścili to miasto, to wciąż ich ziemia, miejsce, do którego się wraca. I pomimo zakłamanej rzeczywistości oraz obłudy - ich ukochana ojczyzna.

Świetny zbiór reportaży o rozpadzie moralno-ekonomicznym miasta, obłudzie jego mieszkańców próbujących za hidżabem ukryć swoje wątpliwe morale. Prostytucja i narkomania osiągają tutaj przerażająco wysoki wskaźnik. Jednak dla mieszkańców Teheranu, którzy opuścili to miasto, to wciąż ich ziemia, miejsce, do którego się wraca. I pomimo zakłamanej rzeczywistości oraz obłudy -...

Książka Ramity Navai była dla mnie podróżą sentymentalną do miasta w którym byłam, do kraju który częściowo zwiedziłam. Udało mi się zobaczyć i usłyszeć jakiś kawałek kultury, zwyczajów i zachowania. Byłam też gościem w domach mieszkańców Iranu, dopuszczona do prywatnych wydarzeń i działań. Wysłuchałam ich opowieści, odpowiadałam na pytania.

To niewątpliwie inna kultura, obyczajowość i zachowania, niemniej większość napotkanych tam ludzi była nadzwyczaj życzliwa, pomocna i ciekawa świata.


Autorka swoje opowieści poświęciła sprawom obyczajowym, które w takim kraju jak Iran są zakazane, karane, ukrywane lub zakłamywane.

Każda opowieść zawierała dla mnie inny ładunek emocjonalny. Autorka w umiejętny sposób ubrała w ważne problemy swoich bohaterów, których stworzyła na podstawie postaci autentycznych lub stworzonych na potrzeby tej książki. Poruszyła wstydliwe, ukrywane, niewygodne dla władzy i ludzi sprawy. Zamiecione pod dywan, schowane za czadorami, ukryte w zakamarkach meczetów.

Kłamstwa o których pisze autorka to forma kamuflażu i obrony w tym zdominowanym przez zakazy i dwulicowość kraju. Sama władza narzuca jedno a robi drugie, każe za niedokładny strój a pozwala na zawieranie fikcyjnych, krótkoterminowych ślubów. Piętnuje rozpustę a sama nie jest wolna od pokus, nierządu i czynów lubieżnych. Zakazuje oglądania telewizji spoza kraju, a anteny satelitarne są na większości mieszkań i domów. Nawołuje do duchowości a sama ją zagubiła.

Pozostałe przemyślenia: ociekawosciswiata.blogspot.com

Książka Ramity Navai była dla mnie podróżą sentymentalną do miasta w którym byłam, do kraju który częściowo zwiedziłam. Udało mi się zobaczyć i usłyszeć jakiś kawałek kultury, zwyczajów i zachowania. Byłam też gościem w domach mieszkańców Iranu, dopuszczona do prywatnych wydarzeń i działań. Wysłuchałam ich opowieści, odpowiadałam na pytania.

To niewątpliwie inna kultura,...

Ramita Navai to wielokrotnie nagradzana brytyjska dziennikarka irańskiego pochodzenia znana m.in. z prowadzenia śledztw dziennikarskich na terenach objętych działaniami zbrojnymi.
Jest laureatką przyznawanej przez Królewskie Towarzystwo Literackie nagrody Jerwood w dziedzinie literatury faktu w 2012 roku.
"Miasto kłamstw" to rodzaj pogłębionego o współczesne tło obyczajowo - historyczne reportażu o mentalności teherańczyków.
Książka, niczym poszczególne rozdziały przedstawia historie życia ośmiu postaci, których pierwowzory literackie autorka zaczerpnęła z autentycznych rozmów z bohaterami w rzeczywistości . Kto bardziej nie pozna tajemnic Teheranu i jego mieszkańców niż jego rdzenna rodaczka .
Losy bohaterów książki nierozerwalnie łączą się z subtelnie wkomponowanym portretem fascynującego miasta, jego historią i zachodzącymi przemianami.
Kłamstwo w tytule skłania czytelnika do zastanowienia się nad tym pojęciem, zwyczajowo uznanym jako naganne zaprzeczanie rzeczywistości, kojarzone z niesprawiedliwością. Po lekturze tej książki kłamstwo ma inny wymiar, czasem może uratować życie, uchronić od wymierzonej kary czy więzienia.

Ramita Navai to wielokrotnie nagradzana brytyjska dziennikarka irańskiego pochodzenia znana m.in. z prowadzenia śledztw dziennikarskich na terenach objętych działaniami zbrojnymi.
Jest laureatką przyznawanej przez Królewskie Towarzystwo Literackie nagrody Jerwood w dziedzinie literatury faktu w 2012 roku.
"Miasto kłamstw" to rodzaj pogłębionego o współczesne tło...

Cieszę się, że przeczytałem tą książkę dopiero po powrocie z Iranu. Wiele rzeczy wyjaśnia i gdybym przeczytał ją wcześniej, zapewne pojechałbym tam z innym nastawieniem. Naprawdę warto przeczytać, polecam :)

Cieszę się, że przeczytałem tą książkę dopiero po powrocie z Iranu. Wiele rzeczy wyjaśnia i gdybym przeczytał ją wcześniej, zapewne pojechałbym tam z innym nastawieniem. Naprawdę warto przeczytać, polecam :)

Bardzo ciekawa i zaskakująca książka, ukazująca prawdziwe życie w Teheranie, napisana przez bardzo wiarygodnego świadka – Irankę z pochodzenia, która pracowała m. in. w teherańskim oddziale „Times’a”. Książka stanowi zbiór opowiadań, których akcja dzieje się w Teheranie, mieście pełnym kontrastów. Bohaterami opowiadań są ludzie wywodzący się z różnych warstw społecznych, mający różne podejście do religii i Boga oraz różne aspiracje w życiu. Poza byciem mieszkańcami tej wielkiej irańskiej metropolii, łączy ich jeszcze jedno: każdy w jakiś sposób został dotknięty przez los i każdy ma jakąś niesamowitą historię do opowiedzenia. Wśród nich są m. in. samobójca, który w Iranie odnalazł swoją prawdziwą ojczyznę, prostytutka, która marzyła o lepszym życiu, młoda i piękna dziewczyna, którą mąż się znudził i która bardzo wcześnie straciła złudzenia dotyczące szczęścia w miłości, czy młody chłopak, który wcześnie odkrył swoją homoseksualną tożsamość i który musiał zrobić wbrew sobie wiele rzeczy, aby przetrwać w kraju, gdzie za takie „przewinienie” można nawet stracić życie. To tylko nieliczne historie, które można znaleźć w tej książce. Nie bez powodu autorka nazwała Teheran „miastem kłamstw”, bo aby tam przetrwać, często trzeba wykazać się nie lada sprytem i przebiegłością. Wszelkie przejawy nieposłuszeństwa lub buntu wobec władzy, duchownych i zasad islamu, są krwawo tłumione. Nie sądziłam, że są jeszcze na świecie kraje, gdzie istnieje coś takiego jak „straż moralności”, która patroluje ulice i pilnuje, aby teheranki nie ubierały i nie malowały się zbyt wyzywająco, a teherańczycy nie przesadzali z alkoholem, narkotykami oraz imprezami.

Z drugiej strony Teheran jest to miasto, które nieustannie tętni życiem, którego główna ulica – Waliasr jest bez przerwy zapełniona ludźmi, a na każdym rogu słychać dochodzący z meczetów śpiew muezina wzywający do modlitwy. Doskonale jest tam widoczny podział na bogatą północ, gdzie w ukryciu są organizowane przez wyższą klasę średnią wystawne przyjęcia oraz biedne południe, gdzie ludzie często muszą żyć w skrajnych warunkach i przez to popadają w nałogi.

Książka pozwoliła mi spojrzeć na Teheran z zupełnie innej perspektywy, wejrzeć w jego głąb i przez chwilę poczuć się jak jego prawdziwa mieszkanka. Otworzyła mi oczy na wiele aspektów dotyczących życia teherańczyków, których zupełnie nie byłam świadoma. Jest też w niej pełno różnych ciekawostek dotyczących historii Iranu oraz kultury muzułmańskiej. Gorąco polecam wszystkim, którzy chcą się dowiedzieć czegoś więcej o życiu w tym mieście i w tej konkretnej kulturze – na pewno się nie rozczarujecie.

Bardzo ciekawa i zaskakująca książka, ukazująca prawdziwe życie w Teheranie, napisana przez bardzo wiarygodnego świadka – Irankę z pochodzenia, która pracowała m. in. w teherańskim oddziale „Times’a”. Książka stanowi zbiór opowiadań, których akcja dzieje się w Teheranie, mieście pełnym kontrastów. Bohaterami opowiadań są ludzie wywodzący się z różnych warstw społecznych,...

Autorka odkrywa przed nami różne oblicza Teheranu. Opisuje stolicę Iranu i jej mieszkańców bez cenzury, bez propagandowego filtra. Otwiera oczy na wiele spraw dotyczących Bliskiego Wschodu.

Autorka odkrywa przed nami różne oblicza Teheranu. Opisuje stolicę Iranu i jej mieszkańców bez cenzury, bez propagandowego filtra. Otwiera oczy na wiele spraw dotyczących Bliskiego Wschodu.

Bardzo dobra książka ukazująca prawdziwe oblicze mieszkańców stolicy Iranu.Szczerze polecam naprawdę warto przeczytać.

Bardzo dobra książka ukazująca prawdziwe oblicze mieszkańców stolicy Iranu.Szczerze polecam naprawdę warto przeczytać.