Miasto kłamstw. Cała prawda o Teheranie

Małe i duże nieprawdy wpisane w codzienność. Jeśli nie kombinujesz - przepadniesz, nie ujedziesz.
Całkiem, całkiem dobrze się to czyta i jest źródłem sporej wiedzy o ludziach i Iranie. Osiem historii z życia mieszkańców pokazuje odmienność kulturową i trudne życie w Teheranie.
Najlepszą rekomendacją jest to, że ledwie zaczęłam czytać, już przemierzałam paluchem po mapie. Sprawdzałam najdłuższą ulicę, oglądałam zdjęcia miasta na tle ośnieżonych szczytów.
Piękne i ciekawe miasto zaprasza do odwiedzenia.

Małe i duże nieprawdy wpisane w codzienność. Jeśli nie kombinujesz - przepadniesz, nie ujedziesz.
Całkiem, całkiem dobrze się to czyta i jest źródłem sporej wiedzy o ludziach i Iranie. Osiem historii z życia mieszkańców pokazuje odmienność kulturową i trudne życie w Teheranie.
Najlepszą rekomendacją jest to, że ledwie zaczęłam czytać, już przemierzałam paluchem po mapie....

Książka mnie urzekła. Każda opisana historia oddaje klimat stolicy Iranu. Natomiast mam mały problem z samą formą przedstawienia historii. Autorka balansuje na granicy reportażu a powieści. A najbardziej byłem zaskoczony gdy okazało się, że osoby i historie opisane w poszczególnych rozdziałach są np. fuzją różnych historii i sytuacji, które zostały zasłyszane w Teheranie. Tak czy inaczej polecam ;)

Książka mnie urzekła. Każda opisana historia oddaje klimat stolicy Iranu. Natomiast mam mały problem z samą formą przedstawienia historii. Autorka balansuje na granicy reportażu a powieści. A najbardziej byłem zaskoczony gdy okazało się, że osoby i historie opisane w poszczególnych rozdziałach są np. fuzją różnych historii i sytuacji, które zostały zasłyszane w Teheranie. ...

Byłam w Teheranie i ta książka pozwoliła mi zrozumieć irański styl bycia i myślenia. Momentami mroziła krew w żyłach, mimo że to proza, a nie reportaż. Jednak wiele historii jest opartych na prawdziwych wydarzeniach. Bardzo dobre tłumaczenie, czytało się płynnie i bez zgrzytów.

Byłam w Teheranie i ta książka pozwoliła mi zrozumieć irański styl bycia i myślenia. Momentami mroziła krew w żyłach, mimo że to proza, a nie reportaż. Jednak wiele historii jest opartych na prawdziwych wydarzeniach. Bardzo dobre tłumaczenie, czytało się płynnie i bez zgrzytów.

Bohaterami ośmiu opowieści są mieszkańcy Teheranu z różnych środowisk i dzielnic: nowoczesnych, naśladujących zachodni styl życia i tradycyjnych, w których czas się zatrzymał, a nad wszystkim wisi szary duszący smog. Właśnie to wydaje się dominujący motyw – wszyscy tu się duszą i dławią, dosłownie i w przenośni, ale nie potrafią stąd odejść. Na pewno, mimo szumnej zapowiedzi wydawcy, nie można dzięki tej książce poznać całej prawdy o Teheranie. Zresztą autorka tez nie miała takich złudzeń, dlatego w oryginalnym tytule umieściła „Poszukiwanie prawdy”, tylko że chyba nie starczyło jej umiejętności pisarskich, bo chwilami niebezpiecznie balansuje na granicy stylistycznej „czytadła” i nie potrafi w pełni wykorzystać potencjału zebranych historii. Szkoda, ale i tak warto przeczytać. A potem, tak dla porównania np. sięgnąć po „Szachinszacha”, żeby sprawdzić, jak trzyma się klasyka.

Bohaterami ośmiu opowieści są mieszkańcy Teheranu z różnych środowisk i dzielnic: nowoczesnych, naśladujących zachodni styl życia i tradycyjnych, w których czas się zatrzymał, a nad wszystkim wisi szary duszący smog. Właśnie to wydaje się dominujący motyw – wszyscy tu się duszą i dławią, dosłownie i w przenośni, ale nie potrafią stąd odejść. Na pewno, mimo szumnej...

Świetny zbiór reportaży o rozpadzie moralno-ekonomicznym miasta, obłudzie jego mieszkańców próbujących za hidżabem ukryć swoje wątpliwe morale. Prostytucja i narkomania osiągają tutaj przerażająco wysoki wskaźnik. Jednak dla mieszkańców Teheranu, którzy opuścili to miasto, to wciąż ich ziemia, miejsce, do którego się wraca. I pomimo zakłamanej rzeczywistości oraz obłudy - ich ukochana ojczyzna.

Świetny zbiór reportaży o rozpadzie moralno-ekonomicznym miasta, obłudzie jego mieszkańców próbujących za hidżabem ukryć swoje wątpliwe morale. Prostytucja i narkomania osiągają tutaj przerażająco wysoki wskaźnik. Jednak dla mieszkańców Teheranu, którzy opuścili to miasto, to wciąż ich ziemia, miejsce, do którego się wraca. I pomimo zakłamanej rzeczywistości oraz obłudy -...

Książka Ramity Navai była dla mnie podróżą sentymentalną do miasta w którym byłam, do kraju który częściowo zwiedziłam. Udało mi się zobaczyć i usłyszeć jakiś kawałek kultury, zwyczajów i zachowania. Byłam też gościem w domach mieszkańców Iranu, dopuszczona do prywatnych wydarzeń i działań. Wysłuchałam ich opowieści, odpowiadałam na pytania.

To niewątpliwie inna kultura, obyczajowość i zachowania, niemniej większość napotkanych tam ludzi była nadzwyczaj życzliwa, pomocna i ciekawa świata.


Autorka swoje opowieści poświęciła sprawom obyczajowym, które w takim kraju jak Iran są zakazane, karane, ukrywane lub zakłamywane.

Każda opowieść zawierała dla mnie inny ładunek emocjonalny. Autorka w umiejętny sposób ubrała w ważne problemy swoich bohaterów, których stworzyła na podstawie postaci autentycznych lub stworzonych na potrzeby tej książki. Poruszyła wstydliwe, ukrywane, niewygodne dla władzy i ludzi sprawy. Zamiecione pod dywan, schowane za czadorami, ukryte w zakamarkach meczetów.

Kłamstwa o których pisze autorka to forma kamuflażu i obrony w tym zdominowanym przez zakazy i dwulicowość kraju. Sama władza narzuca jedno a robi drugie, każe za niedokładny strój a pozwala na zawieranie fikcyjnych, krótkoterminowych ślubów. Piętnuje rozpustę a sama nie jest wolna od pokus, nierządu i czynów lubieżnych. Zakazuje oglądania telewizji spoza kraju, a anteny satelitarne są na większości mieszkań i domów. Nawołuje do duchowości a sama ją zagubiła.

Pozostałe przemyślenia: ociekawosciswiata.blogspot.com

Książka Ramity Navai była dla mnie podróżą sentymentalną do miasta w którym byłam, do kraju który częściowo zwiedziłam. Udało mi się zobaczyć i usłyszeć jakiś kawałek kultury, zwyczajów i zachowania. Byłam też gościem w domach mieszkańców Iranu, dopuszczona do prywatnych wydarzeń i działań. Wysłuchałam ich opowieści, odpowiadałam na pytania.

To niewątpliwie inna kultura,...

Ramita Navai to wielokrotnie nagradzana brytyjska dziennikarka irańskiego pochodzenia znana m.in. z prowadzenia śledztw dziennikarskich na terenach objętych działaniami zbrojnymi.
Jest laureatką przyznawanej przez Królewskie Towarzystwo Literackie nagrody Jerwood w dziedzinie literatury faktu w 2012 roku.
"Miasto kłamstw" to rodzaj pogłębionego o współczesne tło obyczajowo - historyczne reportażu o mentalności teherańczyków.
Książka, niczym poszczególne rozdziały przedstawia historie życia ośmiu postaci, których pierwowzory literackie autorka zaczerpnęła z autentycznych rozmów z bohaterami w rzeczywistości . Kto bardziej nie pozna tajemnic Teheranu i jego mieszkańców niż jego rdzenna rodaczka .
Losy bohaterów książki nierozerwalnie łączą się z subtelnie wkomponowanym portretem fascynującego miasta, jego historią i zachodzącymi przemianami.
Kłamstwo w tytule skłania czytelnika do zastanowienia się nad tym pojęciem, zwyczajowo uznanym jako naganne zaprzeczanie rzeczywistości, kojarzone z niesprawiedliwością. Po lekturze tej książki kłamstwo ma inny wymiar, czasem może uratować życie, uchronić od wymierzonej kary czy więzienia.

Ramita Navai to wielokrotnie nagradzana brytyjska dziennikarka irańskiego pochodzenia znana m.in. z prowadzenia śledztw dziennikarskich na terenach objętych działaniami zbrojnymi.
Jest laureatką przyznawanej przez Królewskie Towarzystwo Literackie nagrody Jerwood w dziedzinie literatury faktu w 2012 roku.
"Miasto kłamstw" to rodzaj pogłębionego o współczesne tło...

Cieszę się, że przeczytałem tą książkę dopiero po powrocie z Iranu. Wiele rzeczy wyjaśnia i gdybym przeczytał ją wcześniej, zapewne pojechałbym tam z innym nastawieniem. Naprawdę warto przeczytać, polecam :)

Cieszę się, że przeczytałem tą książkę dopiero po powrocie z Iranu. Wiele rzeczy wyjaśnia i gdybym przeczytał ją wcześniej, zapewne pojechałbym tam z innym nastawieniem. Naprawdę warto przeczytać, polecam :)

Autorka odkrywa przed nami różne oblicza Teheranu. Opisuje stolicę Iranu i jej mieszkańców bez cenzury, bez propagandowego filtra. Otwiera oczy na wiele spraw dotyczących Bliskiego Wschodu.

Autorka odkrywa przed nami różne oblicza Teheranu. Opisuje stolicę Iranu i jej mieszkańców bez cenzury, bez propagandowego filtra. Otwiera oczy na wiele spraw dotyczących Bliskiego Wschodu.

Bardzo dobra książka ukazująca prawdziwe oblicze mieszkańców stolicy Iranu.Szczerze polecam naprawdę warto przeczytać.

Bardzo dobra książka ukazująca prawdziwe oblicze mieszkańców stolicy Iranu.Szczerze polecam naprawdę warto przeczytać.