Live ma odkryć siebie, nie można być zbyt idealnym, wg tego każdy potrzebuje terapii bo zawsze na światło dzienne wyjdzie jakiś szczegół

czuje się dziwnie, Livie jest mi bliższa niż Kacey, jej zachowanie też nie jest jakieś wielce odosobnione, choć jest bardzo przewidywalnie, jak na wielu filmach amerykańskich ona i dwóch chłopaków najlepszych przyjaciół, nie czytać całości można ominąć, bo to ciągnie się przez 3/4 książki ale nie drażniła mnie tak jak część pierwsza, (o dziwo nawet Asthon nie tak bardzo jak (na)Trent - historia jest wg mnie bardziej prawdziwa i prawdopodobna........)

ALE choć rozwiązanie historii też jest możliwe, nie wierzę w takiego psychiatrę i mnie to wkurza. gdyby był gdzieś taki psychiatra jak Stayner świat byłby piękniejszy........

Mimo, że książka wzbudziła we mnie więcej pozytywnych emocji niż "dziesięć płytkich oddechów" ocena tylko przeciętna, bo nie wierzę w tak zaangażowanych psychiatrów, którzy zamiast wypisywać receptę dużo rozmawiają i wchodzą z buciorami w życie pacjentów, oby tylko poczuli się lepiej

Live ma odkryć siebie, nie można być zbyt idealnym, wg tego każdy potrzebuje terapii bo zawsze na światło dzienne wyjdzie jakiś szczegół

czuje się dziwnie, Livie jest mi bliższa niż Kacey, jej zachowanie też nie jest jakieś wielce odosobnione, choć jest bardzo przewidywalnie, jak na wielu filmach amerykańskich ona i dwóch chłopaków najlepszych przyjaciół, nie czytać...