Sięgnęłam po tę książkę mimo fatalnych recenzji. Bo lubię Judytę. I Grocholę i właściwie na żadnej z jej książek się nie przejechałam.
I na tej również nie. Zarzuty są tu i ówdzie, że losy Judyty już się przejadły, że tylko pierwsza część była dobra, że jest nudno, że nic się nie dzieje...
To prawda, że "Nigdy w życiu" była najlepsza i - uwaga - miała być początkiem trylogii. Trylogii, a zatem po książce "Serce na temblaku", a potem "Ja wam pokażę" miał być koniec, prawda? No ale końca nie ma, z tym, że nikt do czytania czwartej części przecież nie zmusza. Ja przeczytałam i nie żałuję.
Książkę czyta się lekko. Kto lubi ten ciepły i dowcipny styl Grocholi, będzie zadowolony. A że mało się dzieje? No cóż, Judytę poznaliśmy w momencie, gdy zmieniała, a właściwie stawiała do góry nogami całe swoje dotychczasowe życie. Przyznaję, to było ciekawe, wartkie, zaskakujące, inspirujące... no, ale i to miałoby trwać?! Pora na małą stabilizację, nie? Co i tak nie jest łatwe, bo tu rodzice ze swoimi poradami życiowymi i własnymi kłótniami, plany ślubne własne i ... rodziców, problemy w pracy, problemy z pracą... No właśnie, przecież takie tak naprawdę jest nasze życie! Ile razy można budować od nowa dom, zmieniać partnera, jak długo można być po trzydziestce?
Tak więc, moim zdaniem, ta książka jest może nie najlepsza, ale niewątpliwie najprawdziwsza. Najbliższa mnie samej. I już nie taka beztroska. Porusza dwa jakże trudne aspekty życia, oba były moim udziałem. Pierwszy to utrata pracy, związane z tym emocje i obawy, a także próba określenia się na nowo. Drugi to odejście starego wiernego przyjaciela, ukochanego czworonoga. Na oczach czytelnika gaśnie nam zwierzątko, a Judyta musi podjąć niezwykle trudną decyzję o jego uśpieniu.
I takie właśnie jest życie...

Sięgnęłam po tę książkę mimo fatalnych recenzji. Bo lubię Judytę. I Grocholę i właściwie na żadnej z jej książek się nie przejechałam.
I na tej również nie. Zarzuty są tu i ówdzie, że losy Judyty już się przejadły, że tylko pierwsza część była dobra, że jest nudno, że nic się nie dzieje...
To prawda, że "Nigdy w życiu" była najlepsza i - uwaga - miała być początkiem...