Do sięgnięcia po tą konkretną pozycję skłonił mnie obejrzany wcześniej film o tym samym tytule. Miałam wtedy 11 lat i do dziś pamiętam, że z utęsknieniem czekałam aż "Polowanie..." będzie znowu dostępne w miejskiej bibliotece. Nie doczekałam się, ale rodzice sprawili mi niespodziankę i podarowali je w prezencie urodzinowym. Była to moja pierwsza 'dorosła' książka i czytałam ją z wypiekami na twarzy. Byłam jednak odrobinę rozczarowana tym, że fabuła nie jest konkretnie taka jak w filmie - myślę, że po prostu była wtedy dla mnie zbyt skomplikowana. Cała ta mnogość obcych nazwisk i miejsc sprawiała, że byłam bardzo zdezorientowana i musiałam czytać niektóre fragmenty kilkakrotnie, jednak po zakończonej lekturze byłam pod ogromnym wrażeniem.
Od tamtej pory przeczytałam "Polowanie na Czerwony Październik" wielokrotnie i chętnie wracam do niej co kilka lat. Poza tym mój egzemplarz zajmuje honorowe miejsce na półce obok „Wybrańców Hipokratesa” i „Raportu pelikana”.

Do sięgnięcia po tą konkretną pozycję skłonił mnie obejrzany wcześniej film o tym samym tytule. Miałam wtedy 11 lat i do dziś pamiętam, że z utęsknieniem czekałam aż "Polowanie..." będzie znowu dostępne w miejskiej bibliotece. Nie doczekałam się, ale rodzice sprawili mi niespodziankę i podarowali je w prezencie urodzinowym. Była to moja pierwsza 'dorosła' książka i czytałam...