W swojej nowej książce Wojciech Cejrowski po raz kolejny udowadnia, że jest niezrównany w opowiadaniu historii. Tym razem jednak – mimo swej oryginalności i klimatu – opowieść nie uwodzi nas swą magią i niewyobrażalną dla nas logiką lecz egzotycznością pozornie znanych nam (głównie z filmów i książek) realiów i niewymuszonym, lekkim stylem pełnym humoru. Autor i narrator jednocześnie nie stroni również od historii niezbyt dla siebie pochlebnych, a czasem zabawnie żenujących, dzięki czemu nie tylko dowodzi dużego dystansu wobec samego siebie, ale i do reszty podbija czytelnika, nawet tego, który może nie zna jego wcześniejszych świetnych książek o dzikich plemionach i Ameryce Południowej.

Książka - wydana w Serii z Tukanem - swą piękną i dopracowaną oprawą graficzną nawiązuje do poprzednich książek autora, wydanych w serii Poznaj Świat, podobna do wcześniejszych dzieł jest również jej forma – rozdziały rozdzielone są esejami monograficznymi na temat jakiegoś zjawiska, rośliny czy ciekawego zwyczaju wspomnianego w poprzednim rozdziale. Układ książki jest przejrzysty, czytelny i pozwala szybko wracać do ulubionych fragmentów lub czytać książkę na wyrywki. Autor, po kilku akapitach wprowadzenia, znów stosuje swą magiczną zachętę Posłuchajcie…, po której następuje doskonale skonstruowana opowieść, mająca swój początek, rozwinięcie, stopniowane odpowiednio napięcie aż do punktu kulminacyjnego, na zakończenie zaś ciekawą puentę lub zaskakujące wnioski.

Rzecz dzieje się na prerii, równie często dotyczy sytuacji samotnej konfrontacji autora z przyrodą, co relacji tegoż z ludźmi prerii. Jest ciekawie, niebanalnie, z humorem i inspirująco. Wielbiciele poprzednich książek Cejrowskiego nie zawiodą się i tym razem, a nowi czytelnicy zostaną uwiedzeni jego darem opowieści. W jednym bowiem tomie znajdziemy połączone w odpowiednich proporcjach i doskonale ze sobą współgrające elementy powieści przygodowej z powieścią drogi, szczyptę kontemplacji bliską filozofii ojców pustyni, garść lokalnych plotek o klimacie rodem z serialu „Przystanek Alaska”, łyżeczkę surowości i tajemnicy a la „Miasteczko Twin Peaks”, a wszystko to przyprawione  kowbojskim humorem. Nie zawiodą się też ci, którzy pamiętają kowbojskie klimaty z dawnych programów telewizyjnych W.C. oraz jego audycje radiowe, jak również zapewnienia ich autora, że kiedyś powróci do Arizony. Okrężnymi drogami, przez inne kontynenty, wrócił on w rzeczy samej do swojego porzuconego domu, a jednocześnie – symbolicznie – do swej młodości, korzeni swych późniejszych wypraw i pierwszych fascynacji odmiennością innych ludzi. Tu również,  jak w dżungli, odnajduje autor-podróżnik metafizyczne ślady swoje i swych bliskich. Niezwykłe i skłaniające do dalszych rozmyślań są zwłaszcza wzmianki, które dowodzą, jak wiele własnych śladów sprzed dwóch dekad odnajduje pisarz i jak silne zostawił po sobie wspomnienia wśród miejscowych mieszkańców prerii…

Co wspólnego ma autor książki z Tańczącym z Wilkami, dlaczego lepiej znać zasady obowiązujące na potańcówkach, jak alternatywnie wykorzystać wiatr i do czego służą śmieci sąsiada - dowiesz się niewątpliwie dzięki uważnemu przestudiowaniu tego tomu. Jeśli czytanie książek o Dzikim Zachodzie pomagało Ci, Czytelniku, jak najlepszy poradnik, jeśli westerny były Twoim ulubionym rodzajem komedii romantycznej, a muzyka country & western ukochaną kołysanką - ta książka będzie Twoją wymarzoną lekturą. Natomiast jeśli preria kojarzy Ci się z pustką, nudą i nieżyczliwymi ludźmi - najnowsze wydawnictwo Wojciecha Cejrowskiego jest dla Ciebie konieczną odtrutką na tego rodzaju myśli. Jednak gdy poszukujesz kontrastów -  pustki z nieobliczalną pełnią, samotności z bujnym życiem społecznym, prostoty z nieprzewidywalnością, dzikości z komfortową obsługą konsumencką z dostawą do domu – czytaj i przybywaj! Kierunek – Arizona! Jii-ha!

Jowita Marzec