Istnieją miejsca na Ziemi przeklęte. Są takie, gdzie sam diabeł mówi dobranoc. Ale są i takie, gdzie nawet on nie zagląda. Witaj w Carandiru – najniebezpieczniejszym więzieniu na świecie.

Drauzio Varella urodził się w Brazylii, w Sao Paulo. Studiował medycynę, a po zakończeniu nauki rozpoczął pracę w tamtejszym szpitalu, gdzie zajmował się przypadkami nowotworowymi. Jako wolontariusz niósł pomoc chorym więźniom w Zakładzie Karnym w Carandiru. Ta książka to zbiór zapisków z tamtego okresu i doskonała retrospekcja jednego z najbardziej niebezpiecznym miejsc na Ziemi.

Na kartach tej powieści rozgrywają się ludzkie dramaty. Bieda przeplata się z drobnym cwaniactwem, oszustwem i zabójstwami. Carandiru to miejsce dla społecznych odrzutków, wykolejeńców, odmieńców, zboczeńców i różnego rodzaju dewiantów. Tu zawsze należy być przygotowanym na wszystko, bo każdy dzień, godzina, minuta może być ostatnią w życiu. Czasem wystarczy źle na kogoś spojrzeć, by otrzeć się o śmierć.

W tym miejscu o wszystko się walczy. Fragment kartonu, który można zaadoptować na łóżko, zdjęcie czy plakat na ścianie, kawałek nieprzydatnego komuś plastiku, lub okruszki chleba są wyzwaniem, dla których należy ponosić najwyższe ofiary. Wygrywa najsilniejszy. Lub najsilniejsi. Bo więzienie to także klany. Jeśli jesteś z większością twoje szanse na przetrwanie do następnego dnia rosną.

To wstrząsająca powieść o tym, że nawet w tak „parszywym” miejscu, jak więzienie Carandiru ceni się słowo honoru, które jest czasem więcej warte niż wszystkie skarby świata zebrane w jednym miejscu. Wszyscy więźniowie wiedzą, że krzywd się nie wybacza a popełnione raz przewinienie nigdy nie odchodzi w zapomnienie. Tu dzieją się rzeczy straszne, okropne, potworne, o których każdy chciałby, jak najszybciej zapomnieć.

W tym środowisku, niczym wysepkę na oceanie Drauzio Varella, stworzył mały gabinet lekarski. Spośród więźniów dobrał personel pomocniczy i z pomocą tego, co miał dostępne i co mógł pozyskać próbuje leczyć chorych więźniów. Tych jest niezwykle dużo. Od zwykłych medycznych schorzeń, tak pospolitych, jak gorączka, przeziębienie etc. poprzez choroby skóry, weneryczne, aż do AIDS, którego w tym więzieniu akurat nie brakuje. To wszystko pośród nierzadko skorumpowanej służby więziennej, której bardziej na rękę jest czasem dostarczać zabronione artykuły(wśród nich narkotyki) niż z przemytem więziennym walczyć.

Na kartach powieści autor zawarł niezwykłe wspomnienia i opisy osób, z którymi w tym miejscu się zetknął. Opisuje ich losy, przeżycia, codzienność i stara się tak przybliżyć czytelnikowi ich sylwetki, że po pewnym czasie ma się wrażenie, że adresat już gdzieś kiedyś o tym słyszał, już to widział, sam być może otarł się o tak nierealną rzeczywistość.
Varella pokazuje nocne i dzienne życie więzienia, niecierpliwie wyczekiwane weekendy, gdy na ten strzeżony teren mogą wejść kobiety, opisuje rzeczy powszednie i odświętne, z których najważniejszą jest „wściekła mańka”, czyli samodzielnie pędzony bimber.

Po przeczytaniu tej powieści można dojść do wniosku, że demonizowane przez ludzi piekło jest niczym niedzielny spacerek po parku w porównaniu do tego więzienia. „Ostatni krąg” to doskonale napisana powieść o świecie tak wyalienowanym, że sam diabeł tu nie zagląda. Prawdopodobnie i jego więzienie Carandiru napawa obrzydzeniem i odrazą. To świat tak niedorzeczny i brutalny, że zbyt straszny nawet i dla niego samego.

„Ostatni krąg” zdobył uznanie nie tylko czytelników. Autor powieści został uhonorowany podwójną Nagrodą Jabuti – w kategorii Literatura Faktu oraz Książka Roku. W 2003 roku została zekranizowana a samo więzienie w Carandiru posłużyło za wzorzec dla więzienia z popularnego serialu amerykańskiego „Skazany na śmierć”.

Do przeczytania zachęca blog: Zakładka-Recenzje Subiektywne- https://bachorski.wordpress.com/

Istnieją miejsca na Ziemi przeklęte. Są takie, gdzie sam diabeł mówi dobranoc. Ale są i takie, gdzie nawet on nie zagląda. Witaj w Carandiru – najniebezpieczniejszym więzieniu na świecie.

Drauzio Varella urodził się w Brazylii, w Sao Paulo. Studiował medycynę, a po zakończeniu nauki rozpoczął pracę w tamtejszym szpitalu, gdzie zajmował się przypadkami nowotworowymi. Jako...