Sięgnęłam po tę książkę, leżącą na półce w księgarni, i zaczęłam ją kartkować. I jak myślicie, co skłoniło mnie do kupienia właśnie jej, mimo że takich pozycji już pojawiło się trochę na rynku? Ano fragment o... kobietach najemnikach. Pomyślałam sobie: nareszcie facet, który ma zdrowe podejście do kobiet podejmujących się roboty powszechnie uważanej za zajęcie tylko dla mężczyzn. Nie wyłaziła z niego, jak z trzepanego worka na pchły, zakompleksiona ofiara tych wrednych feministek. Autor rzeczowo przedstawił pracę koleżanek, bez szowinistycznego zadęcia. Książkę czyta się jak powieść sensacyjną, klarowne zdania, opisy sytuacji. Ciekawe było też spojrzenie najemnika-angola z SAS na sytuację w Iraku, na pracę jego amerykańskich kolegów po fachu. I magazyny pełne broni, którą Amerykanie nie wahali się z nim podzielić. Bezsensowne ograniczenia w kraju, gdzie trup ściele się gęsto, nie pozwalały na wożenie ich przez ochroniarzy na teren Iraku. Bezsensowne były też regulacje dotyczące ochrony pismaków. Najemnicy musieli je łamać, żeby zadbać o bezpieczeństwo swoich klientów. Jak ktoś chce się zapoznać z realiami pracy takich ludzi jak autor, spojrzenia na nią z perspektywy nie porywczych kowbojów Amerykanów, tylko zimnego, racjonalnego Angola z SAS, polecam tę lekturę.

Sięgnęłam po tę książkę, leżącą na półce w księgarni, i zaczęłam ją kartkować. I jak myślicie, co skłoniło mnie do kupienia właśnie jej, mimo że takich pozycji już pojawiło się trochę na rynku? Ano fragment o... kobietach najemnikach. Pomyślałam sobie: nareszcie facet, który ma zdrowe podejście do kobiet podejmujących się roboty powszechnie uważanej za zajęcie tylko dla...