Ahh, ależ ten Dan Simmons jest znakomity! Po świetnym "Terrorze" postanowiłem się zabrać za "Ilion". Od razu zaznaczam, że cholernie się obawiałem tej książki. Fanem fantastyki nie jestem, nie czytam takich pozycji, więc do "Ilionu" pochodziłem z pewną ostrożnością, a nawet sceptycyzmem. Okazało się, że zupełnie niepotrzebnie, bo książka jest cholernie wciągająca i jest w stanie zadowolić szerokie rzesze ludzi.
Książka składa się z trzech różnych opowieści. W pierwszej z nich poznajemy Thomasa Hockenberry'ego, znawcę "Iliady" z przełomu dwudziestego i dwudziestego pierwszego stulecia, który trafia pod Troję. Tam, na polecenie Bogów obserwuje zmagania Achajów i Trojańczyków, a wszystko to konfrontuje z homeryckim tekstem "Iliady" biorąc jednocześnie udział w igraszkach mieszkańców Olimpu. Drugi wątek dzieje się w czymś na kształt postapokaliptycznego świata, w którym żyją ludzie nie znający swojej przeszłości ani historii. Grupa osób podróżuje przez świat i poszukuje odpowiedzi na pytania, co stało się z dawnymi mieszkańcami planety. Trzecia opowieść mówi o organizmach biochemicznych z Jowisza. W pewnym momencie wysyłają oni ekspedycję na Marsa, aby zbadać tajemnicze kwantowe zakłócenia, które mogą doprowadzić do kosmicznej katastrofy.
Świetne jest to w jaki sposób Simmons bawi się różnymi stylami i jak miesza gatunki literackie. W zasadzie mamy tutaj elementy powieści historycznej, fantastyki, a nawet horroru(dawno nie poczułem stresu przy czytaniu jakiejś książki). Jest tu wszystko czego dusza zapragnie. Starożytna Grecja, bezkres kosmosu, podróż przez opuszczoną Ziemię, są Bogowie, ludzie, roboty, Marsjanie czy hologramy. W powieści pojawia się kilka kapitalnych motywów. Oparcie fabuły na "Iliadzie" i interpretacja jej na sposób "fantastyczny" jest moim zdaniem strzałem w dziesiątkę, która zniesmaczy chyba tylko historycznych ortodoksów. Stwory z Jowisza dyskutujące o sonetach Szekspira i twórczości Marcela Prousta czy inspirowanie się szekspirowską "Burzą" jest kolejnym zabiegiem, który mam nadzieję nie tylko mnie urzekł. Jestem pozytywnie zaskoczony "Ilionem", Simmons powoli pnie się w górę w osobistej klasyfikacji ulubionych pisarzy.
Parę dni odpoczynku i zabieram się za drugą część cyklu - "Olimp".

Ahh, ależ ten Dan Simmons jest znakomity! Po świetnym "Terrorze" postanowiłem się zabrać za "Ilion". Od razu zaznaczam, że cholernie się obawiałem tej książki. Fanem fantastyki nie jestem, nie czytam takich pozycji, więc do "Ilionu" pochodziłem z pewną ostrożnością, a nawet sceptycyzmem. Okazało się, że zupełnie niepotrzebnie, bo książka jest cholernie wciągająca i jest w...