Podczas tegorocznej Nocy Bibliotek miałem okazję razem z moimi uczniami oglądać film animowany MOJA MAMA GORYLICA. Byłem pod wielkim wrażeniem tej animacji i przedstawienia tematyki dotyczącej adopcji oraz funkcjonowania domów dziecka. Ta niesamowita lektura otrzymała wiele wyróżnień w kilku państwach. Toteż z zaciekawieniem sięgnąłem po książkę pod tym samym tytułem.
Między filmem a książka są niewielkie różnice. Jednak przekaz jest jeden. Wiele dzieci czeka na kochająca rodzinę. Pierwszy kontakt z dopiero co poznanymi opiekunami nie zawsze musi być obiecujący. Jednak z upływem czasu wszystko się może zmienić, gdyż pozory mogą mylić. Ważne jest tworzenie więzi i obdarowywanie dziecka prawdziwym uczuciem. Ta historia urzeka. Myślę jednak, że książka jest przeznaczona dla starszych dzieci lub do rodzinnego czytania. W tej historii trzeba rozróżnić zachowanie właściwe i negatywne. A młodszym dzieciom trzeba mówić co jest dobre a co złe.

Podczas tegorocznej Nocy Bibliotek miałem okazję razem z moimi uczniami oglądać film animowany MOJA MAMA GORYLICA. Byłem pod wielkim wrażeniem tej animacji i przedstawienia tematyki dotyczącej adopcji oraz funkcjonowania domów dziecka. Ta niesamowita lektura otrzymała wiele wyróżnień w kilku państwach. Toteż z zaciekawieniem sięgnąłem po książkę pod tym samym tytułem....

Trochę ta książka była smutna, ale wciągająca.

Trochę ta książka była smutna, ale wciągająca.

Piękna i wzruszająca historia mówiąca o tym, co tak naprawdę jest w życiu ważne. Przekazuje wiele wartości i ukazuje, że ocenianie po wyglądzie i dobrach materialnych jest bardzo krzywdzące. Czasami człowiek piękny zewnętrznie, może być bardzo brzydki wewnątrz i odwrotnie, pozornie brzydka osoba, może okazać się wspaniała.

Piękna i wzruszająca historia mówiąca o tym, co tak naprawdę jest w życiu ważne. Przekazuje wiele wartości i ukazuje, że ocenianie po wyglądzie i dobrach materialnych jest bardzo krzywdzące. Czasami człowiek piękny zewnętrznie, może być bardzo brzydki wewnątrz i odwrotnie, pozornie brzydka osoba, może okazać się wspaniała.

Dwie ważne zasady które przypomina nam Frida Nilsson. Na ludzi patrz sercem i nigdy nie trać nadziei i wiary.
Warto przeczytać.

Dwie ważne zasady które przypomina nam Frida Nilsson. Na ludzi patrz sercem i nigdy nie trać nadziei i wiary.
Warto przeczytać.

Co powiedzielibyście na to, gdyby pewnego dnia w Waszym domu zjawiła się wielka gorylica i zabrała Was ze sobą? Absurd prawda? Tak też pomyślała dziewięcioletnia Jonna zamieszkująca dom dziecka Czysty Kąt. Zwierzę przybyło, by adoptować dziecko. Niemal od razu jej wybór padł na umorusaną, chuderlawą bohaterkę. Marzenia o eleganckiej mamie prysły jak bańka mydlana. Czy gorylica ma zamiar pożreć Jonne? A może dogadają się jakoś, i dziewczynka ją pokocha?

Najważniejszą rzeczą, jaka pojawia się w książce jest morał. Głosi on, że nie wszystko jest zawsze takim, jakim się wydaje. Jest ona pouczająca. Najmłodsi czytelnicy mogą zaczerpnąć z tej pozycji cenną wiedzę. Pozory mylą, ktoś kto wygląda inaczej niż my, wcale nie musi być gorszy. Powieść ukazuje również jak brzydkim zachowaniem jest obgadywanie, wytykanie palcami, naśmiewanie się. Nikt nie chce być obiektem drwin, więc wszyscy powinniśmy traktować innych, tak jak sami byśmy chcieli, by nas traktowano. Uważam, ze książki uczą ludzi, już od najmłodszych, dziecięcych lat. Warto sięgać po wartościowe pozycje, takie jak: „Moja mama gorylica”, by pozytywnie kształtować charakter dziecka, a jednocześnie zaszczepić w nim odpowiednie nawyki.

Powieść jest dość krótka, liczy nieco ponad sto sześćdziesiąt stron. Jej język jest prosty i zrozumiały. W środku znalazło się parę obrazków, które zdecydowanie oddziałują na wyobraźnię. Akcja jest dość szybka, dni u boku Gorylicy mkną do przodu bohaterce, niczym burza gradowa. Bohaterowie są nieliczni. Prócz tytułowej postaci i Jenny, czytelnik poznaje wrednego urzędnika, specyficzną, niemiłą wychowawczynię domu dziecka oraz jednego z podopiecznych – Arona.

Bardzo pozytywnym akcentem jest humor wpleciony w fabułę. Absurd jaki w niej występuje jest niezaprzeczalny, ponieważ niemożliwym jest by małpa adoptowała dziecko i zabrała je do opuszczonej fabryki, gdzie nie musiało się myć, ani chodzić do szkoły, jednak taki świat przedstawiony jest niewątpliwym atutem, pobudza wyobraźnie oraz przenosi w dziecięcy świat marzeń.

„Moja mama Gorylica” to piękna, dobrze napisana opowieść o tym, że nie wszystko złoto co się świeci. Tak jak książek nie ocenia się po okładkach, tak innych nie powinno oceniać się po wyglądzie. Ciepło bije z każdej strony. Uważam, że jest to dobra pozycja dla dzieci i rodziców.

Co powiedzielibyście na to, gdyby pewnego dnia w Waszym domu zjawiła się wielka gorylica i zabrała Was ze sobą? Absurd prawda? Tak też pomyślała dziewięcioletnia Jonna zamieszkująca dom dziecka Czysty Kąt. Zwierzę przybyło, by adoptować dziecko. Niemal od razu jej wybór padł na umorusaną, chuderlawą bohaterkę. Marzenia o eleganckiej mamie prysły jak bańka mydlana. Czy...

9-letnia Jonna marzyła o eleganckiej, pachnącej mamie, ciepłym wygodnym łóżku. Została pokochana przez grubą, mało zgrabną, kudłatą Gorylicę, zamieszkała w brudnym, pełnym pajęczyn miejscu. Sięgając po książkę F. Nilsson spodziewałam się nieszablonowej historii. Absurd, humor i ukryty wdzięk przekazu przeszedł moje oczekiwania.

9-letnia Jonna marzyła o eleganckiej, pachnącej mamie, ciepłym wygodnym łóżku. Została pokochana przez grubą, mało zgrabną, kudłatą Gorylicę, zamieszkała w brudnym, pełnym pajęczyn miejscu. Sięgając po książkę F. Nilsson spodziewałam się nieszablonowej historii. Absurd, humor i ukryty wdzięk przekazu przeszedł moje oczekiwania.

Pięknie napisana, cudownie opowiedziana historia o tym, że nie wszystko złoto, co się świeci - i że nie warto sądzić książki po okładce, a gorylicy po rozklekotanym volvo ;) Plus łzy wzruszenia i naprawdę świetne zakończenie :)

Pięknie napisana, cudownie opowiedziana historia o tym, że nie wszystko złoto, co się świeci - i że nie warto sądzić książki po okładce, a gorylicy po rozklekotanym volvo ;) Plus łzy wzruszenia i naprawdę świetne zakończenie :)

Przepiękna opowieść o dwóch pokaleczonych istotach – 9 letniej Jonnie i Gorylicy, adopcji, oswajaniu i w końcu miłości, oraz o tym, że nic nie jest takie, jak nam się wydaje. Pozory mylą. Oszczerstwa i kłamstwa rzucone w powietrze zapadają w serce. To taki Mały Książę we współczesnym wydaniu.

www.wiatremczytane.pl

Przepiękna opowieść o dwóch pokaleczonych istotach – 9 letniej Jonnie i Gorylicy, adopcji, oswajaniu i w końcu miłości, oraz o tym, że nic nie jest takie, jak nam się wydaje. Pozory mylą. Oszczerstwa i kłamstwa rzucone w powietrze zapadają w serce. To taki Mały Książę we współczesnym wydaniu.

www.wiatremczytane.pl