Drugi tom o świecie burzowego światła jest znakomitą wakacyjną lekturą. Lepszy od pierwszego. Wciąga (dlatego jest "wakacyjną" lekturą-można zarwać noc). Zarysowane w pierwszym tomie postacie nabierają głębi, zaprzyjaźniamy się z nimi, pojawiają się nowe (podoba mi się zwłaszcza Sebarial-błyskotliwy sybaryta mieszczanin i Zwinka-nastęnna wybranka mocy). Przede wszystkim jest więcej humoru (np. dialogi Kaldina i Shallan), akcja bardziej dynamiczna, odkrywamy nowe krainy z ich dziwacznymi zwyczajami (np. groteskowo praworządny Azir czy swobodne wyspy Reshi). Dowiadujemy się sporo o ludzie Parshendi, o historii i magii Rosharu. Kto jest dobry, a kto zły? Kto ma rację? Czego chce? Nie jest to do końca jasne. Spektakularne zakończenie z niektórymi zaskakującymi posunięciami bohaterów (Aladin) zostawia czytelnika zadowolonego i zaprasza do sięgnięcia po następną część. Szkoda, że jeszcze jej nie ma (ze strony autora można się dowiedzieć, że pierwszy szkic (draft) ma dopiero około 20%). Z niecierpliwością jej oczekuję.

Drugi tom o świecie burzowego światła jest znakomitą wakacyjną lekturą. Lepszy od pierwszego. Wciąga (dlatego jest "wakacyjną" lekturą-można zarwać noc). Zarysowane w pierwszym tomie postacie nabierają głębi, zaprzyjaźniamy się z nimi, pojawiają się nowe (podoba mi się zwłaszcza Sebarial-błyskotliwy sybaryta mieszczanin i Zwinka-nastęnna wybranka mocy). Przede wszystkim...