Najsłynniejszy detektyw świata właśnie stracił życie w pojedynku ze swoim największym wrogiem. Na miejscu zbrodni pojawiają się dwaj śledczy, którzy za punkt honoru obrali sobie rozwikłanie zagadek, jakie przygotował dla nich autor niniejszej powieści. Powieści o Sherlocku Holmesie, który się w niej nie pojawia. A przynajmniej nie jako człowiek z krwi i kości, bardziej jako wspomnienie. W niczym to nie umniejsza fabule, a wręcz podsyca czytelniczą ciekawość: jak autor sobie poradził z wyzwaniem?

Trzeba przyznać, że karkołomne to zadanie, by mierzyć się z mistrzem kryminału. Na ile skutecznie udało się Horowitzowi zrealizować to zamierzenie, ocenią czytelnicy. Tymczasem bohaterowie powieści „Moriarty” muszą zmierzyć się z genialnym przestępcą i jego świtą o dość wysokich kwalifikacjach, jeśli chodzi o makabryczne zbrodnie. W tym celu Horowitz powołał do życia postaci dwóch śledczych, amerykańskiego agenta Fredericka Chase i policjanta ze Scotland Yardu, Athelneya Jonesa.

Ci dwaj stanowią duet bliźniaczo podobny do sławetnej pary Holmes – Watson. A czytelnicy dość szybko zauważą who is who, między innymi za sprawą dyskretnych wskazówek autora. Na tym nie koniec podobieństw. Autor potrafi z mroków niepamięci wyłuskać pomniejszych bohaterów powieści Sir Arthura Conan Doyle’a i dać im nowe życie na kartach swojej drugiej już książki, nawiązującej do słynnego cyklu Doyle’a.

Choć jest to powieść stylizowana na klasycznego „Sherlocka” a autor hojnie czerpie z tradycji nie sposób oprzeć się wrażeniu, że jest to raczej współczesne naśladownictwo – w dobrym tego słowa znaczeniu. Ze sprawnie poprowadzoną akcją, ciekawymi bohaterami, mglistym Londynem końca XIX wieku, panoszącym się występkiem i nieuchwytnym acz genialnym przestępcą Clarencem Devereux, który chce zawładnąć kolejnym – po Ameryce – kontynentem. A nad fabułą unosi się dobry duch Holmesa.

Całkiem współczesna okładka skrywa dobrą lekturę, którą czyta się szybko pochłaniając kolejne strony, by dotrzeć do zaskakującego finału. Powieść przypomina pędzący pociąg, bo z każdą stroną wciąga bardziej, zwroty akcji następują po sobie błyskawicznie a kolejni bohaterowie potrafią nieźle namieszać w całej historii. Autor mnoży się raczej pytania niż daje odpowiedzi i chyba nie sposób przewidzieć zakończenia. Cóż, Horowitz nie raz zaskoczy czytelnika, sprytnie myląc tropy.

Nie raz byłam przeświadczona, że wiem, co się za chwile wydarzy. Niestety (a może właśnie na szczęście) działo się zupełnie co innego. Podobnie było z zakończeniem i tu też intuicja mnie zawiodła. Więcej szczegółów nie zdradzę, by nie popsuć czytelnikom przyjemności podążania ulicami mglistego Londynu tropem makabrycznych zbrodni, nad którym unosi się duch Sherlocka Holmesa.

Magdalena Świtała