Z Anną Gavaldą mam problem. Kiedyś przeczytałam "Po prostu razem", która to książka naprawdę mi się podobała i co jakiś czas wracam sentymentalnie do tej autorki. I za każdym kolejnym razem zaczynam się zastanawiać, czy na pewno to pierwsze mi się podobało i czy na pewno to ta sama osoba pisała te książki. "Billie" to już czwarte podejście do pani Gavaldy (sprawdziłam, bo myślałam, że trzecie) i za każdym razem nie mogę uwierzyć, że naprawdę po tej pierwszej jest aż tak słabo. Starałam się jak mogłam, żeby książka mi się podobała, bo dostałam ją w prezencie od kogoś, kto, jak sądzę, wie co lubię. Naprawdę się starałam. I nic z tego. Na początku, przez pierwszych parę stron, było całkiem miło. A później już tylko moje jęki, kiedy to się skończy. Historia wydała mi się całkiem nieciekawa. Ale to nie historia zaważyła na ocenie. A język. Wiem, że bohaterką była nastolatka, ale widocznie nie wszystko mogę znieść. Zgrzytało, drapało, raniło... Ech... A oprócz języka jeszcze nijakość i płytkość. Żeby to chociaż irytowało... a tak, tylko męczyło i frustrowało. Wiele zabrakło do dobrej książki. Przynajmniej w mojej ocenie. Kolejny raz Annie Gavaldzie mówię nie, mimo, iż masochistycznie co jakiś czas czytam jej twórczość.

Z Anną Gavaldą mam problem. Kiedyś przeczytałam "Po prostu razem", która to książka naprawdę mi się podobała i co jakiś czas wracam sentymentalnie do tej autorki. I za każdym kolejnym razem zaczynam się zastanawiać, czy na pewno to pierwsze mi się podobało i czy na pewno to ta sama osoba pisała te książki. "Billie" to już czwarte podejście do pani Gavaldy (sprawdziłam, bo...