Książka przyznaję, że jest wciągająca, ale co to za przyjemność czytania, gdzie bardziej zależy mi na dobrnięciu do końca, zamiast przyjemności czytania? W moim przypadku nie należy ta książka do takich, gdzie mi było przykro, że doszłam do ostatniej strony. Język użyty w książce jest nietypowy i dobry do cytowania, ale jest nazbyt melodramatyczny, że po krótkim czasie można mieć go dość, bo bardziej zależało mi na fabule niż na ładnie ułożonych słowach bohaterki. Co do niej samej to nawet nie przychodzi mi żadne słowo, którym mogłabym ją opisać - jest taka bezbarwna. Panna idealna, która wiele się nacierpiała, ale przecież współczując jej nie nabierzemy do niej sympatii prawda? Dodatkowo autorka często zmieniała zdanie co do jej postaw, gdyż wiele razy zmieniała się ona z małomównej z takiej, która poucza innych. Aż sama nie wiedziałam o kim czytam. Główny bohater też taki nijaki, ani nie wiem za co obdarzył naszą bohaterkę uczuciem, ani za co ona jego, chyba za jego piękną twarz i ciało, o których raczy czytelnikom przypominać w każdym rozdziale. Chyba, że podobnie jak próbowano w przypadku czytelników to i tutaj współczucie mogło grać dużą rolę. Autorka mogła bardziej poszerzyć ich relacje, poza ciągłymi chęciami bohaterów do dotyku. Jedynie Warner wydał mi się ciekawą postacią. Dodatkowo jestem całkowicie rozczarowana częściowym rozwiązaniem zagadki o 'umiejętności' Julii. Jeśli chciałabym się bawić w czytaniu o supermocach, to sięgnęłabym po komiks albo mangę ( choćby x-menów. Rogue by mogła sobie 'podać rękę' z Julią ).

Książka przyznaję, że jest wciągająca, ale co to za przyjemność czytania, gdzie bardziej zależy mi na dobrnięciu do końca, zamiast przyjemności czytania? W moim przypadku nie należy ta książka do takich, gdzie mi było przykro, że doszłam do ostatniej strony. Język użyty w książce jest nietypowy i dobry do cytowania, ale jest nazbyt melodramatyczny, że po krótkim czasie...