Tom 11 Wielkiej historii świata jest ogromny - liczy ponad 800 stron. Ale moja opinia nie będzie tak długa. Nie będę wyszukiwał błędów merytorycznych (są),językowych (całkiem sporo) i innych niedoróbek. Niech się tym zajmą miłośnicy portali historycznych i zawodowi recenzenci książek. Ja zamierzam jedynie wyrazić swoją opinię o dziele.
Autorzy to badacze uznani i solidni. I otrzymaliśmy solidną pracę. Ale to nie jest historia wielka ani powszechna. W przeciwieństwie do tomów poprzednich autorzy skupili się niemal wyłącznie na historii politycznej. Dzięki temu mamy drobiazgowo wyłożone dzieje polityczne okresu międzywojennego i historię wojskowości obu wojen światowych. Do tego działania dyplomatyczne, trochę gospodarki i to niemal wszystko. Gdyby nie kontynenty pozaeuropejskie uznałbym, że kultura przestała się rozwijać. Bo autorzy tomu nie poświęcili literaturze, muzyce, nauce, filmowi, sztukom plastycznym i życiu codziennemu (że wymienię tylko te dziedziny) swojej uwagi. Od wybuchu I wojny światowej żyjemy na pustyni kulturowej - taki obraz wyłania się z XI tomu. Rozumiem, że objętość dzieła, że konieczność przedstawienia ważnych kwestii, ale to nieporozumienie - tak o historii już się nie pisze. Kultura nie może być pomijana. Szczególnie, że wiele treści militarnych czy politycznych naprawdę można było pominąć. Dla przykładu - z indeksu - nazwisko Einstein pojawia się raz, nazwisko Eichhorn zaś trzykrotnie (konia z rzędem temu, kto zna dokonania tegoż); jest Protopopow, ale nie ma Prokofiewa. Wystarczy? Mogę tak długo.
Jeśli ktoś chce dogłębnie poznać dzieje obu wojen światowych, zwłaszcza drugiej - niech sięga po tom XI Wielkiej historii. Jeśli jednak chce poznać epokę - są bardziej ciekawe książki.
Fatalnie. I jeszcze dwie uwagi. Nie lubię rusycyzmów, a używanie pojęcia "sowiecki" za takie uważam - od średniowiecza używano w Polsce pojęcia "radziecki" od "rady". Poza tym w pracy jest ZSRR, ale Związek Sowiecki. A żeby jeszcze bardziej nie było konsekwencji - jeśli Sowiecki - to chyba Sojuz? Znający podstawy rosyjskiego zrozumieją. I na koniec niezrozumiała dla mnie maniera zapisywania dat w układzie 1942-44. Tak nie wolno. Prawidłowo (słownikowo) winno być 1942-1944. A usprawiedliwianie się, że zaoszczędzono nieco miejsca - nie uznaję. Prawie każdy rozdział ma nieco wolnej przestrzeni.
Nie negując wkładu pracy i wielu zalet opracowania - w mojej subiektywnej ocenie tom jest daleki od oczekiwań i stąd niska ocena.
PS. Jestem bardzo zainteresowany okresem, przedstawionym w książce, ale to nie może zamazać pełnego, oczekiwanego przeze mnie obrazu syntezy dziejów.

Tom 11 Wielkiej historii świata jest ogromny - liczy ponad 800 stron. Ale moja opinia nie będzie tak długa. Nie będę wyszukiwał błędów merytorycznych (są),językowych (całkiem sporo) i innych niedoróbek. Niech się tym zajmą miłośnicy portali historycznych i zawodowi recenzenci książek. Ja zamierzam jedynie wyrazić swoją opinię o dziele.
Autorzy to badacze uznani i solidni....