Bardzo lubię być gościem w świecie Isabel Allende. Tam wszystko jest barwne i żywe. Jeżeli bohaterowie jej powieści przeżywają dramaty to zawsze jest nadzieja, że z cierpienia wyrośnie jakieś dobro a od losu czeka zadośćuczynienie za cierpienie i smutek.
Jak zwykle w powieści wszystko płynie wartkim strumieniem, w którym pluskają wesoło kolorowe rybki. Czyta się lekko, często z uśmiechem na twarzy. Lektura to kompletny relaks i wypoczynek.

Aurora de Valle powinna być szczęśliwa. W dzieciństwie otrzymała ogromną dawkę rodzinnej miłości, pozwalano rozwijać pasje, spełniano życzenia i zachcianki. A jednak na dnie jej duszy panoszy się smutek a przez dziurę w sercu przeciekają radość i beztroska. Dręczą ją senne koszmary. Aby znaleźć przyczynę swego przygnębienia Aurora musi poznać losy swojej rodziny.

Tym razem będzie sporo o Chile i jego historii. Będzie trochę porównań tego kraju do światlejszej Ameryki. Będzie to opowieść o stracie, wielkiej i niepowetowanej. Opowieść o poszukiwaniu korzeni i poznawaniu własnej duszy.
Ale najważniejsi są bohaterowie powieści: pierwsza chilijska biznesswomen tamtych czasów, Paulina de Valle. Dla mnie numer jeden tej powieści: niejednoznaczna, dynamiczna postać, komiczna i tragiczna zarazem. I oczywiście sama Aurora, ta smutna dziewczyna z okładki książki.

Polecam wszystkim, którzy mają potrzebę ukojenia nerwów, Powieść kołysze bardzo przyjemnie.

Bardzo lubię być gościem w świecie Isabel Allende. Tam wszystko jest barwne i żywe. Jeżeli bohaterowie jej powieści przeżywają dramaty to zawsze jest nadzieja, że z cierpienia wyrośnie jakieś dobro a od losu czeka zadośćuczynienie za cierpienie i smutek.
Jak zwykle w powieści wszystko płynie wartkim strumieniem, w którym pluskają wesoło kolorowe rybki. Czyta się lekko,...