Moim pierwszym wrażeniem po przeczytaniu ostatniej strony kolejnych przygód Mordimera Madderina było uczucie nasycenia, które niestety prysło w kilka chwil po tym gdy powróciłem do świata w którym jednak Jezus umarł na krzyżu. Czemuż to? Bowiem książka zapowiadana jako najgrubsza z całej serii praktycznie nic nowego nie wniosła do uniwersum Inkwizytorów, co może wadą samo w sobie nie jest, jednak grzechem autora jest nieposunięcie się w wątku fabularnym choćby o piędź. Mamy więc kolejną wyprawę i śledztwo, walkę z demonami i ratowanie świata przez Mordimera. Może i by to mogło mnie całkowicie zadowolić, gdyby nie to, że czekając tyle czasu jednak oczekiwało się czegoś więcej. Niestety, każda poprzednia część, nie dość, że chudsza, to zawierała przynajmniej dwa opowiadania, tutaj mamy jedno, którego obszerność nie została wykorzystana do rozwinięcia poprzednich wątków, czy odkrycia choćby kilku wydarzeń historycznych, które ukształtowały zastany świat, tak więc po raz pierwszy dzieło p. Piekary zaczęło się dłużyć i zniknęła obawa, która towarzyszy każdemu czytelnikowi przy dobrej lekturze, mianowicie ilość kart pozostałych do końca.

Tak więc jak zwykle pobożny Mordimer, aby móc przeżyć na czymś więcej niż wodzie i modlitwie bierze misję od Teofila Dopplera, z początku wydawać się by mogło niezbyt trudną, acz uciążliwą, gdyż musi się udać na północ do średniej wielkości miasteczka Emden. Tam oczywiście zadanie się komplikuje i wraz z kupcem, Oktawianem van Dijk, który to poprosił o pomoc musi udać się na wyspy Farskie, aby odnaleźć teścia, a zarazem przyjaciela i wspólnika rzeczonego kupca.

W książce jest wszystko, co czyniło książki Piekary tak miłymi w lekturze: brutalność świata, kryminale zagadki, piękne kobiety, szczypta mocy nadprzyrodzonych, ciekawe przemyślenia bohatera, niebezpieczne demony, a wszystko to w świecie, gdzie Jezus zszedł z Krzyża i pokarał tych, którzy w niego nie uwierzyli.
Moja ocena jednak to tylko 6, gdyż całość wygląda trochę jak robiona z szablonu (wymyślić jakąś historię i wstawić wszystkie wymienione wyżej cechy na chybił trafił), akcja momentami zbyt się ciągnie, a książka mimo swej objętości i czasu oczekiwania jest słabsza od poprzednich części.
Oczywiście "fani" i tak kupią, ale jak ktoś jest w trakcie czytania innych książek, bądź mu się jakoś szczególnie nie spieszy, a jednak chce przeczytać, to polecam poczekać na jakieś promocje, bądź też niech wypożyczy z biblioteki, gdyż wracać do Kościanego Galeona raczej się nie będzie.

Moim pierwszym wrażeniem po przeczytaniu ostatniej strony kolejnych przygód Mordimera Madderina było uczucie nasycenia, które niestety prysło w kilka chwil po tym gdy powróciłem do świata w którym jednak Jezus umarł na krzyżu. Czemuż to? Bowiem książka zapowiadana jako najgrubsza z całej serii praktycznie nic nowego nie wniosła do uniwersum Inkwizytorów, co może wadą samo w...