Obsesja poznania szczegółów pewnego wojennego epizodu sprzed lat okazała się sakramencko zaraźliwa.
„Żołnierze spod Salaminy” umykają gatunkowemu zaszufladkowaniu. Na pierwszym planie jest to symboliczne opowiadanie oparte na faktach. Dołącza tu jednak Javier Cercas (korzystając z licentia poetica) pasjonujące kulisy powstawania samej książki i zbierania doń informacji, co staje się zarazem główną osią jego nietypowej powieści. Podejmuje też próbę nieco moralizatorskiej analizy ludzkich zachowań i wyborów dokonywanych w ekstremalnych okolicznościach.
Nostalgiczna to podróż w przeszłość, będąca być może ostatnią szansą zrozumienia uczestników hiszpańskiej wojny domowej. Napisana przy tym z lekkością i humorem. Daje też niesłabnącą świadomość brania udziału w ważnym historycznie, ale i literacko przedsięwzięciu.
I jeszcze ten Bolaño, który odgrywa tu istotną rolę swoistego łącznika. Roberto Bolaño, chilijski prozaik, to postać dla mnie do niedawna niestety anonimowa. Podrzucił mi go Cercas akurat w momencie, kiedy trafiłem na recenzję jego (Bolaño) opus magnum, która to siedzi mi w głowie i zachęca do natychmiastowej lektury. Taki zbieg okoliczności, bo przecież (za Cercasem) „nigdy nie znajdujemy tego, czego szukamy, tylko to, co daje nam rzeczywistość”.

Obsesja poznania szczegółów pewnego wojennego epizodu sprzed lat okazała się sakramencko zaraźliwa.
„Żołnierze spod Salaminy” umykają gatunkowemu zaszufladkowaniu. Na pierwszym planie jest to symboliczne opowiadanie oparte na faktach. Dołącza tu jednak Javier Cercas (korzystając z licentia poetica) pasjonujące kulisy powstawania samej książki i zbierania doń informacji, co...