Ilu jest dzisiaj bajarzy z prawdziwego zdarzenia? Są niezliczone zastępy pisarzy fantasy ale ilu jest takich stuprocentowych bajkopisarzy którzy czarują nas opowieściami? Myślę że niewielu ale z pewnością należy do nich Neil Gaiman. Jego historie czarują mnie podobnie jak Disneyowskie animacje - nieważne ile mam lat, siedzę jak zaczarowany i zanurzam się w tej opowieści. Podobnie rzecz się miała z "Księgą Cmentarną".

Pierwsze skojarzenia jakie przychodzą podczas lektury to oczywiście "Harry Potter". Mimo licznych podobieństw do fabuły pani Rowling, zdecydowanie bardziej widać tu inspirację "Księgą Dżungli" i to nie tylko poprzez tytuł. Założę się że Gaiman przed pisaniem pomyślał coś w stylu: a gdyby tak dżunglę i zwierzęta zamienić na cmentarz i duchy? Pomysł jak widać wypalił bo wyszła z tego świetna opowieść. Początkowo byłem dość sceptycznie nastawiony do tego pomysłu ale czytałem dalej i nagle wpadłem... do ghulowej bramy! Ani się obejrzałem jak chciałem tańczyć Makabrela (scena Danse Macabre należy chyba do najlepszych w tej powieści). A na dokładkę jeszcze szczypta grozy i niepokoju (SWIJ).

"Księgę Cmentarną" cechuje wisielcze ale mimo to subtelne poczucie humoru. Uważam że Neil Gaiman wykazał się niezwykłą delikatnością opowiadając nam piękną, rozczulającą, a jednocześnie zabawną i podlaną odrobiną czarnego humoru, historię chłopca funkcjonującego na pograniczu życia i śmierci. To w równym stopniu książka baśniowo-przygodowa co opowieść o dojrzewaniu, odkrywaniu własnej tożsamości i szukaniu swojego miejsca w życiu. Piękne i wymagające wyczucia poruszanie się po temacie śmierci, miłości i życia stawia ten tytuł Gaimana na równi z powieściami Jonathana Carrolla. Ostatni rozdział jest naprawdę wzruszający.

Książka ta ma jednak jedną poważną wadę - jest stanowczo za krótka. Zwykle mi to nie przeszkadza gdy mam do czynienia ze średnią objętością czyli te 300 czy 400 stron. Ale 200 stron? Panie Gaiman, stać było pana na więcej, na dopisanie kilku rozdziałów. A tak to ledwo weszliśmy w ten świat i w tą opowieść i już trzeba się z nią żegnać. Szkoda, bardziej to zatem nowela niż powieść, ale Neil Gaiman już nie raz pokazał mi, że nawet w krótkiej formie potrafi oczarować. I tak jak mówiłem, wiek czytelnika nie ma tu większego znaczenia. Książka dla dzieci, dla młodzieży? Proszę was... jeśli nosisz w sobie "inner child" i nieustanną miłość do formy baśni/bajki, to "Księga cmentarna" jest jak najbardziej dla ciebie.

Ilu jest dzisiaj bajarzy z prawdziwego zdarzenia? Są niezliczone zastępy pisarzy fantasy ale ilu jest takich stuprocentowych bajkopisarzy którzy czarują nas opowieściami? Myślę że niewielu ale z pewnością należy do nich Neil Gaiman. Jego historie czarują mnie podobnie jak Disneyowskie animacje - nieważne ile mam lat, siedzę jak zaczarowany i zanurzam się w tej opowieści....