,,To” Stephena Kinga jest jedną z największych objętościowo książek, które miałem przyjemność czytać. Moje wydanie liczyło ok. 1100 stron, jednak nie wszystkie były wypełnione czystą grozą. King dawkuje strach powoli i z rozmysłem. Nie daje jednak czytelnikowi w spokoju ducha odłożyć książki na bok. Co będzie dalej? W jaki sposób uda im się przeżyć? - w ciągu lektury wielokrotnie zadawałem sobie te pytania. Gdy zacząłem czytać, miałem poważne wątpliwości, czy uda mi się ukończyć sztandarowe dzieło Mistrza. Moje wątpliwości zostały rozwiane, gdy spędziwszy przy książce 5 godzin, wciąż chciałem czytać dalej. Klimat miasteczka Derry zachwycił mnie swoją tajemniczością i grozą.

Fabuła książki skupia się na przygodach grupki przyjaciół (Klubu Frajerów, jak sami siebie nazywają), które rozgrywają się w małym miasteczku w stanie Maine – Derry. W mieście dochodzi do serii morderstw. Ofiarami są w większości dzieci. Frajerzy z czasem odkrywają, że zabójcą jest tajemnicza siła - tytułowe To. 27 lat później nowa fala zabójstw uderza w Derry. Dręczeni amnezją dorośli muszą na nowo stanąć do konfrontacji z mroczną siłą.

,,Dzieckiem nie przestawało się być być w jednej chwili przy wtórze huku, jak gdyby pękł balon. Dzieciństwo wyciekało z ciebie jak powietrze z dziurawej opony."

Głównym bohaterem książki są… dzieci. To właśnie ich wziął na tapet King, co według mnie było dosyć ryzykowną decyzją. Bo w jaki sposób wiarygodnie opisać dziecięce lęki i przeżycia, kiedy samemu jest się od dawna poważnym dorosłym? Mistrz znakomicie poradził sobie z tym wyzwaniem. W ,,Tym” dostałem rozbudowane backstory każdego z głównych bohaterów: Beverly Marsh, Billa ,,Jąkały” Denbrough, Richiego Toziera, Mika Hanlona, Bena Hanscoma, Stanleya Urisa, Eddiego Kaspbraka i oczywiście Tego. Każdy z bohaterów ma swoje lęki i obawy: wilkołak ze znanego filmu, wielki ptak, gigantyczna gałka oczna, a To potrafi je wykorzystać, by upolować kolejną ofiarę. Dziecięcy bohaterowie sprawiają wrażenie o wiele ciekawszych niż ich dorosłe odpowiedniki: ich psychika jest opisana dokładniej, dialogi sprawiają wrażenie niemalże autentycznych, a motywacje są jasne i klarowne.Czym jest tytułowe To? Na początku nie do końca wiadomo z jakiego rodzaju złoczyńcą mamy do czynienia tym razem. W ciągu całej książki dowiadujemy się kolejnych faktów dotyczących głównego Złego, a każdy z nich jest bardziej intrygujący od poprzedniego. To ukazuje się najczęściej w postaci klowna z naręczem baloników w ręce. Nikt nie zna jego prawdziwej postaci. Wiadomo tylko, że większość ofiar znaleziono w pobliżu kanałów rozpościerających się pod Derry.

,,To nie jest iluzja, ty mały, głupi chłopcze, to wieczność. Moja wieczność i właśnie się w niej gubisz"

Dorośli mieszkańcy wydają się niewzruszeni popełnianymi za rogiem morderstwami. Ze znudzeniem oddają się codziennym czynnościom i nie zwracają uwagi na dziwne rzeczy zdarzające się w Derry, nawet jeśli dzieją się one tuż przed ich oczami. Są jak pacynki w teatrze kukiełkowym, kierowane przez To. Część z nich tak bardzo zżyła się ze złem, że gotowi są mu służyć i umierać w jego imieniu. W nowszej wersji Derry, mimo upływu lat i znacznej przebudowy, wciąż można odczuć widmo morderstw ciążące nad miastem.

,,To” Stephena Kinga jest jedną z największych objętościowo książek, które miałem przyjemność czytać. Moje wydanie liczyło ok. 1100 stron, jednak nie wszystkie były wypełnione czystą grozą. King dawkuje strach powoli i z rozmysłem. Nie daje jednak czytelnikowi w spokoju ducha odłożyć książki na bok. Co będzie dalej? W jaki sposób uda im się przeżyć? - w ciągu lektury...