By napisać tak opasłą książkę trzeba być nie lada pisarzem. King już nie raz nam to udowadniał, jednak za pomocą tej książki nie tylko potwierdził swoje umiejętności ale i pokazał, że kocha to co robi i jest do tego stworzony.
Sądzę tak, gdyż nikt nie byłby zdolny napisać takiego dzieła bez miłości do tego co się robi. Miłości? Tak.
Autor podejmując się takiego wyzwania musi nie tylko znać się na tym co robi ale i być gotowym na poświęcenie swoich nerwów. Nie jest to praca na rok,dwa...Niektórym mogłoby to zająć i kilkadziesiąt lat. Nieważne nawet jest to, ile lat zajmie napisanie takiej książki. Rzeczą najbardziej godną podziwu jest fakt, że czytając książkę, odbiorca ani przez moment nie nudzi się tym - świadczy to o tym, że autor przez cały okres twórczy starał się składać zdania w sposób racjonalny i interesujący. W żadnym momencie nie poddał się i nie pomyślał 'mam już ponad 1000 stron, czytelnik w tym momencie chce już tylko poznać koniec więc zamiast sklecać zdania pełne epitetów napiszę szybko zakończenie i to powinno go zadowolić..'. W ten sposób ukazał, że szanuje nas. Nie serwuje nam szybkiego końca z powodu zmęczenia, przesycenia tę samą historią. Nie da nam książki która według niego byłaby napisane na naprędce, na odwal, byleby dopisać ją do zbioru ukończonych dzieł.
Kolejną rzeczą godną podziwu jest fakt, iż King umieścił tu multum charakterów, to coś wielkiego, sam sie w tym nie pogubił - ale zrobił to tak, że my, czytelnicy też wiedzieliśmy kto jest kim i poznaliśmy każdego oddzielnie.

By napisać tak opasłą książkę trzeba być nie lada pisarzem. King już nie raz nam to udowadniał, jednak za pomocą tej książki nie tylko potwierdził swoje umiejętności ale i pokazał, że kocha to co robi i jest do tego stworzony.
Sądzę tak, gdyż nikt nie byłby zdolny napisać takiego dzieła bez miłości do tego co się robi. Miłości? Tak.
Autor podejmując się takiego wyzwania...