Recenzja także na zperspektywyczytelnika.blogspot.com

Od lat słyszymy różne teorie na temat statków UFO czy pozaziemskich stworzeń. Jednak czy ktoś z nas zastanawiał się co by się stało, gdyby jakiś kosmiczny statek pojawił się za oknem? Zresztą słowo "jakiś" nie jest odpowiednie - statek z Twojej ulubionej gry.

Brzmi jak typowe science fiction, ale Ty nie lubisz tego gatunku? To tak samo jak ja! Jakieś latające statki, gry wideo i realne zagrożenie ludzkości to zupełnie nie moje klimaty. Miałam ogromne obawy przed sięgnięciem po tę pozycję, już nawet nie ze względu na to czy mi się spodoba, lecz czy mój mały rozumek będzie w stanie pojąć się te wszystkie nazwy, urządzenia i mechanizmy.

Jednak autor przychodzi nam z pomocą, bowiem powieść podzielona jest na trzy części. W pierwszej czytelnik zostaje wprowadzony w świat gier wideo, teorii i przypuszczeń, które jak można się spodziewać wcale tak dalekie od prawdy nie będą.

Poznajmy w niej Zacka - nastolatka, który podobnie jak jego nieżyjący ojciec uwielbia grać. Spędza na tym całe godziny i gdy nagle zauważa za oknem wspomniany wcześniej statek pochodzący z jego ulubionej gry "Armady", obawia się, że jest to efekt zbyt wielu godzin grania. Co wspólnego ma "Armada" z rzeczywistością?

W drugiej części zaczyna się rozgrywać właściwa akcja. Momentami przyspiesza, czasem zwalania. Są zarówno opisy sprzętu, taktyki gry, ale także pokazane zachowanie Zacka i jego relacje.

A skoro już o Zacku mowa - a mowa musi być, bo w to końcu główny bohater, to jest to taki przecięty chłopak. Jako, że to z jego perspektywy poznajemy całą historię to ciężko ocenić go obiektywnie. Lecz idealny to on nie był, co oczywiście jest zaletą, bo ja idealnych bohaterów nie lubię, oj nie. Widać było też zmianę jego zachowania. Na początku trochę mnie irytował, zresztą nie tylko na początku, bo w pewnym momencie wykazał się całkowitym brakiem pokory. Niemniej jednak polubiłam go za tę prawdziwość, za to, że był zwyczajny, a nie nieustraszony.

Ernest Cline nie stronił od zwrotów akcji, niespodziewanych wydarzeń. Choć przed samym ich miejscem łatwo było się domyślić, co się stanie, to z początku w ogóle nie spodziewałam się takiego obrotu spraw.

Nie sposób wspomnieć też o rozwiązaniu problemu, bo przyznam, że spodobało mi się zakończenie. Było po prostu dobre. Nic więcej oczywiście nie powiem, żeby nie zaspojlerować, ale naprawdę byłam pozytywnie zaskoczona.

Jedynym minusem dla mnie była przesiąknięta odniesieniami do innych filmów, książek czy gier treść. Nie oglądałam ani "Gwiezdnych wojen", ani "Star Treka", więc nie miałam zielonego pojęcia, o czym mówią bohaterowie. Co więcej - oprócz często padających tytułów było mnóstwo cytatów i to bez zaznaczenia źródła, z którego pochodzą, więc już nawet nie wiedziałam, o którym filmie aktualnie jest mowa. Na szczęście nie miało to większego znaczenia dla fabuły, a przynajmniej tak mi się wydaje, toteż przemknęłam przez te fragmenty i dzielnie czytałam dalej.

Nie sposób wspomnieć o całkowitej wymowie utworu. Wydaje mi się, że przedstawiona przez pisarza historia ma być tylko obrazem, tylko formą (aczkolwiek ciekawą, zwłaszcza dla pasjonatów gier) służącą do pokazania ludzkości. Taką refleksją. Jaka jest ludzkość? Czy potrafimy się zjednoczyć? Jak traktujemy innych?

Gdyby nie te liczne odniesienia to książka dostałaby ocenę więcej, ale i tak historia była świetna. Bohaterowie jak najbardziej realni, każdy inny, ze swoimi problemami. Ponadto ta część "ukryta" za głównym wątkiem. No i zakończenie - naprawdę warta uwagi pozycja!

Recenzja także na zperspektywyczytelnika.blogspot.com

Od lat słyszymy różne teorie na temat statków UFO czy pozaziemskich stworzeń. Jednak czy ktoś z nas zastanawiał się co by się stało, gdyby jakiś kosmiczny statek pojawił się za oknem? Zresztą słowo "jakiś" nie jest odpowiednie - statek z Twojej ulubionej gry.

Brzmi jak typowe science fiction, ale Ty nie lubisz tego...