Do książki przyciągnęła mnie głównie okładka oraz polski autor. Coraz częściej sięgam po polskich autorów kryminałów, gdyż ich książki nie ustępują książkom zagranicznych pisarzy. Powiem szczerze, że prawie do połowy książki myślałam, że będę musiała mocno skrytykować lekturę. Jednak w pewnym momencie bohaterowie przekonali mnie do siebie swoją realnością i zaczęłam im kibicować.

Bohaterowie powieści to przeważnie policjanci - psy z Pałacu. Komisarz Witczak zwany Zerą, czterdziestotrzylatek rozmiłowany w muzyce jazzowej, ukrywający przed współpracownikami swoje życie prywatne. Tymański zwany Hif, wielki facet po trzydziestce, miłośnik polowań na bażanty. Cynowska zwana Cyną, trzydziestolatka, która naraziła się na piekło, by rozwikłać pewną sprawę.

Już na początku książki mamy pierwszego trupa i to nie byle jakiego, bo zadziobanego. Sprawę przejmuje Witczak wraz ze swoim zespołem. Kim jest denat i dlaczego zginął w taki sposób? Tego próbują się dowiedzieć policjanci, w między czasie rozwiązując swoje problemy osobiste. I właśnie to mi trochę na początku nie pasowało. Śledztwa tutaj jak na lekarstwo, natomiast zalewają nas problemy osobiste bohaterów. W pewnym momencie odniosłam wrażenie, że czytam książkę obyczajową z wątkiem kryminalnym. Tyle, że później te problemy stały się motorem do następnych spraw i dobrych akcji.

Akcja dzieje się w Warszawie. Czego tu nie ma. Morderstwa, porwanie, prostytucja, handel żywym towarem, mafia. Mamy kobietę mającą problem ze swoją seksualnością, nastolatków oddających się prostytucji, nożowników, pościgi i miłość. Opisy zbrodni są dosadne, podobnie jak język w całej powieści. No właśnie, język. Przypuszczam, że nie każdemu przypadnie do gustu, gdyż jest tu masa przekleństw. Czułam się tak, jakbym szła ulicą w pobliskim mieście:) Zachowanie i dialogi bohaterów są naturalne, pozbawione sztuczności, żywcem wyjęte z życia, co mi się spodobało. Trochę szkoda, że główne śledztwo jest odłożone na półkę i tylko od czasu do czasu odkurzane, chociaż nie zmienia to faktu, że sporo się tu dzieje. Tak jak pisałam wcześniej, początkowe zniechęcenie zastąpione zostało najpierw zaciekawieniem a później całkowitym wciągnięciem w sprawy bohaterów.

Książka trochę inna od większości kryminałów, co nie znaczy, że gorsza. Ja jestem zadowolona z lektury i na pewno sięgnę po następną książkę autora.

Do książki przyciągnęła mnie głównie okładka oraz polski autor. Coraz częściej sięgam po polskich autorów kryminałów, gdyż ich książki nie ustępują książkom zagranicznych pisarzy. Powiem szczerze, że prawie do połowy książki myślałam, że będę musiała mocno skrytykować lekturę. Jednak w pewnym momencie bohaterowie przekonali mnie do siebie swoją realnością i zaczęłam im...