Książka „W cieniu zakwitających dziewcząt”, drugi tom „W poszukiwaniu straconego czasu” M. Prousta, wprowadza nas w okres życia młodzieńca, dla którego płeć przeciwna zaczyna budzić zainteresowanie.

Pierwsze fascynacje zauroczenia wdziękiem dziewczęcym zaczynają się budzić jeszcze w Paryżu, gdy w jego życie wkracza Gilberta, córka Swanna. Jednak rodzące się uczucie zostaje zastąpione rozczarowaniem, zawiedzeniem. Wyjazd do Balbec sprawił, że ponownie rozkwita, z jeszcze większą intensywnością, fascynacja rówieśniczkami. Życie Marcela zostaje zdominowane myślami o spotkaniach, rozmowach z dziewczętami, ich niezwykłych różnorodnościach nie tylko wyglądu ale i charakterów. Czy zrodzi się poważniejsze uczucie, z tego tomu jeszcze się nie dowiemy. Dowiemy się jednak, że wśród poznanych dziewcząt Marcel pozna Albertynę. Dziewczynę, którą w niektórych momentach podziwiał, innym zaś razem była mu zupełnie obojętna.

Życie francuskich elit na przełomie XIX i XX w. doskonale sportretowane przez M. Prousta, jednym wydaje się zbyt monotonne, a sam bohater ukazujący siebie jako chorowitego, rozpieszczonego chłopca, może zainteresowanie książką nie wzbudzać. Lecz nie o to chyba w tym tomie chodzi. M. Proust w sposób bardzo wysublimowany starał się pokazać początki fascynacji płcią przeciwną jaka rodziła się w każdym z nas. Zasób pięknych, delikatnych, słów jakich używa, zwrócenie uwagi na ledwo dostrzegalne sygnały odbierane podświadomie, pod wpływem malowniczo przedstawionych gestów, obrazów, zaczynamy dostrzegać i my. Poezja ukazana w tej fascynacji zachwyca i potwierdza, że Marcel Proust wielkim pisarzem był!

Książka „W cieniu zakwitających dziewcząt”, drugi tom „W poszukiwaniu straconego czasu” M. Prousta, wprowadza nas w okres życia młodzieńca, dla którego płeć przeciwna zaczyna budzić zainteresowanie.

Pierwsze fascynacje zauroczenia wdziękiem dziewczęcym zaczynają się budzić jeszcze w Paryżu, gdy w jego życie wkracza Gilberta, córka Swanna. Jednak rodzące się uczucie zostaje...