„Zapisy zmierzchu” to przede wszystkim rozległa panorama poezji angielskiej, od romantyków do imaginistów, a że — jak pisała Virginia Woolf — „w Anglii o poezję nietrudno”, więc roi się tu od świetnych nazwisk: wielcy romantycy; Algernon Swinburne, D.G. Rossetti i jego siostra Christina; Ernest Dowson, Arthur Symons, Lionel Johnson; wreszcie W.B. Yeats, E. Pound i T.S. Eliot. Ale autorka nie ogranicza się do poezji: nowa wrażliwość równie mocno przejawiała się w malarstwie i rysunku, nowa sztuka znajdowała swoich teoretyków i tych, co jej zasady usiłowali wprowadzić w życie. W książce pojawiają się takie postacie, jak James Whistler i Aubrey Beardsley, William Morris, John Ruskin i Walter Pater, Oscar Wilde i Richard Le Gallienne — malarze i reformatorzy, prorocy i dandysi oraz grupujący się wokół nich wydawcy, krytycy i admiratorzy. Ich losy i romanse, ich spory i wywoływane przez nich skandale opisane zostały z talentem i pasją w tej niezwykłej książce, wyróżniającej się świeżością spojrzenia i niezależnością sądów.