Nie wiem, jakim cudem, ale "Bóg Imperator Diuny" (póki co) podobał mi się najbardziej z całej serii. Jest coś naprawdę pokręconego w głównym bohaterze, który jest ogromnym czerwiem. Co więcej, jego kompanem jest ghola, czyli tak naprawdę powielana raz po raz kopia człowieka, który żył kilka tysięcy lat wcześniej. No i jak tu się nie zakochać w postaciach? A fabuła jest jeszcze lepsza! Prawie jak w telenoweli. Bóg Imperator dzieli i rządzi, a prawie cały wszechświat uznaje go za tyrana, którego trzeba obalić. Tylko u Herbarta nie intryga jest istotna, a pokazanie świata rządzonego przez wielowiekowego władcę. Władcę znającego każdą wersje przyszłości - nie tylko dzięki jasnowidzeniu, ale również doświadczeniu. I to właśnie Leto sprawia, że całość jest tak niezwykle interesująca. Jak się zaraz zachowa? Co zrobi? I pal licho drugie dno, czyli przypowieść o religii i rządzeniu. Ja się świetnie bawiłem (przy tak poważnej książce). Niby coś poszło nie tak, a jednak jak najbardziej tak.

Nie wiem, jakim cudem, ale "Bóg Imperator Diuny" (póki co) podobał mi się najbardziej z całej serii. Jest coś naprawdę pokręconego w głównym bohaterze, który jest ogromnym czerwiem. Co więcej, jego kompanem jest ghola, czyli tak naprawdę powielana raz po raz kopia człowieka, który żył kilka tysięcy lat wcześniej. No i jak tu się nie zakochać w postaciach? A fabuła jest...