Bardzo nierówna książka, niektóre rozdziały mega słabe, inne z kolei całkiem dobre.

Za to zbyt wulgarna jak na mój gust, zwłaszcza kiedy to niczemu nie służy.

Ponadto osoba która napisała opis książki z tyłu chyba jej nawet nie czytała, bo nie jest to "urocza opowieść o przyjaźni".

Postać Joego jest faktycznie dosyć ciekawa, ale nic czego już byśmy nie widzieli w innych dziełach.

Raczej niewarta uwagi, ja musiałem ją czytać w sesjach mimo że jest dosyć krótka.

Bardzo nierówna książka, niektóre rozdziały mega słabe, inne z kolei całkiem dobre.

Za to zbyt wulgarna jak na mój gust, zwłaszcza kiedy to niczemu nie służy.

Ponadto osoba która napisała opis książki z tyłu chyba jej nawet nie czytała, bo nie jest to "urocza opowieść o przyjaźni".

Postać Joego jest faktycznie dosyć ciekawa, ale nic czego już byśmy nie widzieli w innych...

Jedna z nie wielu książek przy, której kilka razy miałam ochotę skapitulować dość szybko bo po ok. 40 stronach. Czytałam wiele książek poruszających tematykę niepełnosprawności, ale ta książka jakoś do mnie nie przemówiła. Dla mnie za dużo opisów otoczenia.

Jedna z nie wielu książek przy, której kilka razy miałam ochotę skapitulować dość szybko bo po ok. 40 stronach. Czytałam wiele książek poruszających tematykę niepełnosprawności, ale ta książka jakoś do mnie nie przemówiła. Dla mnie za dużo opisów otoczenia.

Jest to śmiała i w jakiś szczególny sposób "magiczna w swej realności" historia opowiedziana przez chłopca, który w wyniku swojej "nieuwagi" został przykuty do wózka.
Dorastając, nie skupiał się tylko na radzeniu sobie z ograniczeniami, jakie zostały mu narzucone przez jego kalectwo, ale uważnie obserwował życie miejscowych ludzi, które zapisywał w swoich dziennikach.
Szczególnie poświęcił je swoim przyjaciołom, bez których (myślę, że Franek by się tutaj ze mną zgodził) ta historia byłaby całkiem nudna.

Jest to śmiała i w jakiś szczególny sposób "magiczna w swej realności" historia opowiedziana przez chłopca, który w wyniku swojej "nieuwagi" został przykuty do wózka.
Dorastając, nie skupiał się tylko na radzeniu sobie z ograniczeniami, jakie zostały mu narzucone przez jego kalectwo, ale uważnie obserwował życie miejscowych ludzi, które zapisywał w swoich dziennikach....

Słodko-gorzkie. Pewnie przemyślenia Franka i u mnie bym znalazła. Pewnie podobnie wyła bym wewnątrz i skręcała cholerną karmę. A PJ wyrzuciła tuż po tym, kiedy by się w drzwiach zjawiła.

Słodko-gorzkie. Pewnie przemyślenia Franka i u mnie bym znalazła. Pewnie podobnie wyła bym wewnątrz i skręcała cholerną karmę. A PJ wyrzuciła tuż po tym, kiedy by się w drzwiach zjawiła.

Paczka bohaterów dobrana pod siebie. Tytułowy bohater - Joe rezolutny chłopak, który idzie pod prąd. Zaprzyjaźnia się z Frankiem narratorem całej książki, który uległ wypadkowi. Piszący dzienniki, którymi zainteresowała się wspólna koleżanka PJ - robiąca w książce za kobietę fatalną.
Pomysł na zakończenie dosyć niebanalne.

Paczka bohaterów dobrana pod siebie. Tytułowy bohater - Joe rezolutny chłopak, który idzie pod prąd. Zaprzyjaźnia się z Frankiem narratorem całej książki, który uległ wypadkowi. Piszący dzienniki, którymi zainteresowała się wspólna koleżanka PJ - robiąca w książce za kobietę fatalną.
Pomysł na zakończenie dosyć niebanalne.

Książka nie dość, że kusiła mnie niską ceną, to jeszcze zachwycającym opisem. Opisem, który gwarantuje poznanie prawdziwych życiowych wartości. Z tego wszystkiego moim skromnym, czytelniczym zdaniem wyszła tylko niezła klapa.

Franek uległ wypadkowi. Zasnął na łące i nie zauważony przez operatora wielkiej kosiarki, został przez nią poturbowany. Teraz, po wybudzeniu się ze śpiączki, jest przykuty do wózka dla inwalidów. Nie może mówić, więc swoje uczucia przelewa na papier. Dzienniki, które prowadzi, powoli zapełniają jego cały dom. Nierzadko wspomina w nich o Joem Speedboat, który do Lomarku przybył wraz z matką i siostrą Indią. Pisze też o Franku i Engelnie, szkolnych kolegach, oraz o pięknej, egzotycznej PJ...

Historia Franka to dla mnie historia Joego. Inwalida ślepo wierzy w wyszlifowaną perfekcyjność przyjaciela i jest mu bezgranicznie oddany. Odniosłam wrażenie, że mimo narracji pierwszoosobowej w wykonaniu Franka, lepiej poznałam Speedboat'a. Książka kręci się tylko wokół jego poczynań. Sam główny bohater w powieści staje się outsiderem. Nie da się zapamiętać jego uczuć, czynów, zamiarów... Po skończeniu lektury pamiętam tylko Joego.
Co do systemu wartości, jakiego oczekiwałam po tej książce, to nie doszukałam się praktycznie niczego. Przyjaźń okazuje się zakłamana, kiedy w grę wchodzi dziewczyna; marzenia się spełniają, ale czy to na pewno były marzenia? Czy tylko męskie zachcianki? Pomoc słabszym i szacunek, a i owszem, gdzieś tam się przewijają, ale nie tak wyraźnie i dosadnie, żeby coś z tej lekcji wyciągnąć.
Jeśli chodzi o styl Tommy'a Wieringa, to jest zaskakujący, bogaty i niepowtarzalny. Niestety momentami bywa nudny i przytłaczający. Autor wykazuje się wielką wiedzą na przeróżne tematy, ale detaliczny sposób tworzenia zdań, w tym przypadku jest przytłaczający. Akcja praktycznie nie ma tempa, brak w niej różnorodności. Za to bohaterzy są niejednolici i pobudzają moją wyobraźnię. Zwłaszcza bezwstydny charakter PJ, który nie komponuje się z charyzmą, jaką próbował wytworzyć pan Wieringa.

Ogółem książki raczej nie polecam. Chociaż może Wy doszukacie się w niej czegoś, czego ja nie odnalazłam.

Książka nie dość, że kusiła mnie niską ceną, to jeszcze zachwycającym opisem. Opisem, który gwarantuje poznanie prawdziwych życiowych wartości. Z tego wszystkiego moim skromnym, czytelniczym zdaniem wyszła tylko niezła klapa.

Franek uległ wypadkowi. Zasnął na łące i nie zauważony przez operatora wielkiej kosiarki, został przez nią poturbowany. Teraz, po wybudzeniu się ze...

Great !

Great !

Bardzo dobra książka, daje do myślenia. Zaskakujące zakończenie, perełka.

Bardzo dobra książka, daje do myślenia. Zaskakujące zakończenie, perełka.

Książka obyczajowa, ale pełna humoru i przedziwnym sytuacji. Ciekawa i warto przeczytać

Książka obyczajowa, ale pełna humoru i przedziwnym sytuacji. Ciekawa i warto przeczytać

Przeczytane o tyle o ile - do jednej trzeciej może. Nie dałem rady. Miało być głębokie i poruszające, a jest płytkie i nijakie. Szkoda.

Przeczytane o tyle o ile - do jednej trzeciej może. Nie dałem rady. Miało być głębokie i poruszające, a jest płytkie i nijakie. Szkoda.